Nai Harn Beach, that's where i want to be

Voorbereidend shoppen
Aan het verzamelen zijn we al, voor Thailand. Af en toe koop ik alvast dingetjes die we dan goed kunnen gebruiken. Heb in de uitverkoop zomerkleding voor de kinderen gekocht die ze in januari waarschijnlijk wel aan kunnen. Romee maat 86, Marijn 110. Voor mezelf heb ik nog niks, ik hoop dat ik tegen die tijd nog in 42 kan, maar ik ben net begonnen met afvallen :) Het doel is 62 kilo, maat 40.

Nog 5 maanden en dan..Nai Harn
En zo is het begin augustus, nog 5 maanden te gaan, en elke dag ben ik al op dat ene plekje dat ik op Internet gevonden heb. Nai Harn Beach, Phuket, Thailand. Een ontoeristisch deel van Phuket, met dezelfde fascinerende schoonheid van rotsen rijzend uit helderblauw water, maar zonder dikbuikige protserige duitsers met een thais luciferstokje aan hun getatoeeerde arm.

Resort gezocht
Er zijn maar 2 resorts bij dat ene strand en hopelijk kunnen we straks een plekje boeken op het Sabana resort. Een simpel resort (zeker vergeleken bij wat ik allemaal langs heb zien komen op internet als ik bij google thailand+huisje+resort intik) maar kindvriendelijk met een speeltuin en een zandbak (nergens anders ben ik die vermelding tegengekomen..ongelofelijk toch)

'Aanders'..wa?
Voor het eerst met kinderen in Thailand. Kan niet anders dan dat het een hele andere ervaring wordt als de 2 keer dat ik er eerder was. De eerste keer 'alleen' (maar erg veel familiebezoek) en de tweede keer met Steffan, marijn in de buik mee.

Geen idee wat ik moet verwachten nu. Van de vliegreis. Alsjeblieft laat ik nu geen kinderen hebben die niet tegen vliegen kunnen, een soort aangeboren fobische angst onder hun huidjes verstopt hebben zitten die dan 13 uur lang een weg naar buiten vindt??
We 'moeten' volgens mij deze zomer echt nog naar Aviadrome. Om te oefenen.

Maar de rust die we daar zullen hebben. Gewoon door met zijn vieren te zijn. Met elkaar en papa en mama zonder al het werk op hun schouders.

Worden we ziek?
Tuurlijk ben ik ook bang dat de kinderen ziek worden. Dat we daar naar een ziekenhuis moeten. Maar toch ben ik ook realistisch genoeg om te weten dat die kans heel klein is en ALS het dan moet, dat de zorg best goed is. Ik vertrouw op de thai en mijn vader kan beamen dat het ziekenhuis in Chiang Mai niets onderdoet voor die van Winschoten.. de levens van onze kinderen zijn daar 'gered'.

Voorbereiden, inlezen, me af en toe zorgen maken hoort allemaal bij de 'voorpret' want hoe dan ook geeft alles me energie. Was het alvast maar zover.