Aangekomen!

We zijn er!
Wat een heerlijk gevoel. Steffan en ik hadden het allebei over ' thuiskomen'..
De vlucht
was zoals verwacht een hel. Maar we hebben het overleefd. Steffan heeft niet geslapen, ik 20 minuten, Romee 3 uur en Marijn 5 uur. Die laatste was dan ook het fitste voor de vervolgreis: nog een uurtje vliegen naar Phuket en een klein uur rijden naar het resort.
Marijn vond het vliegen overigens geweldig. Hij vermaakte zich prima en keek zijn ogen uit tijdens het opstijgen en de uitleg over de noodprocedure (stewardessendans). ' die mevrouwen gaan ons uitleggen waar het zwembad is mama en waar de speeltuin' (wijzen naar de nooddeuren waar je uitmoet als het vliegtuig in water landt en de 'glijbaan' die je dan gebruikt om naar buiten te komen...) Tja.
De kinderen waren op, maar we waren onze moeheid allemaal even vergeten toen we de laatste bocht namen naar de baai van ons resort. Wat een ongelofelijk mooi plaatje!!
Aangekomen in het paradijs
Het is nog mooier dan op de plaatjes die we al driftig verzameld hadden. Een baai, groot door de hoge uitlopers van de bergen hier, en met fijn wit zand. Het is levendig en toch rustig, met eettentjes rondom en natuurlijk de onvermijdelijke parasolletjes. Ofwel door de tsunami ofwel door de gecontroleerde toeloop van toeristen hier staan die parasolletjes allemaal ' veilig' langs de kant, ver van die ooit zo gevaarlijke zee. Hier en daar nog schade zichtbaar. Stukken van de wal afgeslagen, een enorme trap die nu ' zweeft' doordat het zand er onder weg is geslagen.
Huisje onthais
Schoon, ruim, een warme douche en goede bedden. Need i say more?
Eten onthais
Wat had ik me verheugd op de thaise ricesoup, en de chicken met cashew nuts. We hebben het allemaal inmiddels al besteld. Het smaakte goed, maar het was duidelijk niet vers klaargemaakt, en dus gewoon niet heet. We gaan op zoek naar een eettentje waar de thai zelf ook eten, want de schreeuwende borden ten spijt is dat toch nog de allerbeste reclame.
Ze hebben zich hier aangepast aan de toeristen, die met zijn allen tegelijkertijd een bord eten voor zich willen hebben. En dus kan alles niet meer vers, per maaltijd worden bereid. Stel je eens voor dat we moeten wachten!! Nou ik wacht liever langer op mijn eten dan dat het niet meer op zijn thais is klaargemaakt. Maar we houden goede moed, er zijn heel veel vissen in de zee...
De kinderen
Ze zijn nog moe, maar genieten al volop van het mooie zwembad, het eten, papa en mama en het strand. Marijn ging meteen met zijn handen in het brandingszand graven en zichzelf zo vies mogelijk maken. Eindelijk, leek hij te denken. Vies is feest.
Langzaam onthaasten en de stress kwijt
Het blijft oefenen en de eerste dagen kunnen we nog niks zeggen over het uiteindelijke resultaat.. zou steffan zijn wallen nu dan ECHT kwijtraken?? We houden het spannend.. ook omdat we hier op deze pc geen aansluiting hebben via een usb-poort kunnen we nog geen foto's downloaden..excuus.