Naar bed, naar bed..

Als uitsmijter nog een vakantierijmpje.

Naar bed naar bed, zei Duimelot. Eerst nog wat eten, zei likkepot
Waar zal ik dat halen, zei lange Jan. Uit de 7-eleven zei Ringeling .
Dat zal ik verkl... KRrrAk

zo, die zegt niks meer..

Weer thuis

Hoe we thuis kwamen
Het was zwaar, die laatste uren op het vliegveld. Toen we keurig 2 uur voor vertrek wilden inchecken, bleek iedereen al voor de balie te staan. Wij kwamen echt als allerlaatste om in te checken. We waren op zijn zachtst gezegd geirriteerd over dit feit. Drie uur hingen we daar al rond, probeerden we de tijd te doden met 2 doodvermoeide kinderen, en dan toch nog als laatste moeten aansluiten. We vreesden voor de plekjes in het vliegtuig. Maar ach, dat kun je dan ook wel weer relativeren. We gaan naar huis, als we maar een stoel hebben dan slapen die kids vanzelf.
Fill in over there
Ook door de douane kwamen we niet zonder irritaties. We hadden de departurecards niet ingevuld en we moesten natuurlijk nog de boete betalen voor het laten verstrijken van ons visum. Dus toen we aan de beurt waren om ons paspoort te laten zien werden we ergens naar een plek met een pen gestuurd (niet te vinden) om alsnog onze kaartjes in te vullen. Ik had het even helemaal gehad met die lui op het vliegveld!! WEGWEZEN
Pay please
Maar die boete betalen en de bureaucratische rompslomp eromheen viel ons weer enorm mee. Er werden ontelbaar veel stempels gezet op nog veel meer formulieren, maar met de flappen op tafel kom je het land echt wel uit. Deze truuk heeft ons dus 80 euro opgeleverd.. Legale visaverlenging had ons 8000 baht gekost, nu waren we voor vierduizend klaar.
We hoeven geen rijst meer
Nou ja, althans toen ze dat ons aanboden in het vliegtuig waren wij al te moe om ja of nee te schudden. We sliepen eigenlijk allemaal vrij snel in, zij het voor een paar uurtjes. De kinderen lagen lekker en dat deed me echt goed. Ze hadden een zware dag achter de rug.
Geweldig toestel
We hadden alle luxe in het vliegtuig! Een eigen tv-tje voor ons neus en een heleboel films om uit te kiezen. Na een slaapje van een uur of 3 is dat toch een goed alternatief. De reis verliep heel rustig en prettig. Het personeel aan boord was trouwens ook een stuk vriendelijker dan op de heenweg!
En dan landen in Nederland
Koud..rond de 0 graden! Hoe verzinnen ze het.. winter! Pa stond ons op te wachten op Schiphol. Het weerzien met de kinderen was geweldig. Ze zagen opa door het glas en begonnen helemaal te gillen. En dat om 9 uur 's morgens haha. Hij had onze winterjassen meegenomen!!
De verrassing onthuld
We hebben lekker geslapen bij Pa en Ma in Ede en de volgende dag gingen we dan toch maar naar huis. Hoewel, eerst maar even langs Linda en Edward, om hen te vertellen welke prijs we hadden gewonnen: Nog een keer naar Thailand!! We hebben 7 overnachtingen in een resort op Ko Samui gewonnen en we mochten hen meenemen! Linda en Edward waren al even opgetogen als wij, toen we het onverwachte telefoontje kregen, een aantal weken geleden.

Back to life, back to reality
En dan is het een week later, en begint 'het leventje' weer. Dat bestaat uit 2 'scholen', een baan, een bedrijf, en wat hobby's (campagnes enzo). De kinderen konden nog even een week op adem komen. En pas hier valt het me op hoezeer ze veranderd zijn.
Romee
Vooral Romee is veel communicatiever, ze probeert echt mee te doen met gesprekken waar ze anders gewoon bij zat te dromen. Ze is opener en flexibeler. Ook accepteert ze zonder morren een aantal huisregels die we allang vergeten waren natuurlijk.
Ze ging graag weer naar het kinderdagverblijf en het lijkt alsof ze daar nooit weg is geweest.
Marijn
Marijn vond het heerlijk zijn speelgoed en kameraadjes weer te zien. De eerste dagen heeft ie doorgebracht binnen de intimiteitszone van zijn dierbare spulletjes en zagen we hem nauwelijks! Hij kon ook niet wachten om naar school te gaan en iedereen te vertellen van de kleine en grote avonturen.
Mama en papa
Ik ben zelf inmiddels alweer actief bezig geweest met campagne voeren voor de gemeenteraadsverkiezingen. Geen probleem om enthousiast te worden als Wouter Bos je de hand schudt haha. Sorry familie Michels.
Hij was afgelopen maandag in Winschoten om ons te ondersteunen.
Op de RDW was het een warm onthaal, zoals altijd. Ik was echter vergeten hoe ontheemd ik me voel na de wat langere reizen en 3 dagen werken viel dus best wel tegen. Ook Steffan heeft moeite met het dagelijkse ritme. 4 uur slapen en dan de hele dag, avond en nacht doorwerken zit er voor hem niet meer in, hij heeft meer rust nodig. Dat dit zo gebeurt vinden we natuurlijk alleen maar positief!!