Nachttrein

Kleine, maar best comfortabele stapelbedden, opgemaakt met schone helderwitte lakens,  elk bed voorzien van een eigen leeslampje, een gordijntje voor wat privacy, en een opbergvakje voor bril en toiletspulletjes. 

Eten-of drinken verkopende Thai die van wagon naar wagon wiebelen, ondertussen hun waar aanprijzend, god mag weten wat ze verkopen maar alles eindigt op ‘khaaaa’ (een soort bevestiging van wat ze daarvoor hebben gezegd, vergelijkbaar met het op zich zinloze ‘ja’ van Groningers achter elke zin). Dus zoiets als ‘tom tai si kai khaaaaa’ of ‘kao muu phet khaaa’

Je zou ze 20 baht geven voor hun performance omdat het erg zangerig klinkt maar de gitaar erbij ontbreekt. 

Slippers en sloffen, plastic dozen, tasjes met eten en hier en daar een koffer in het gangpad. Het ritme van de spoorbielzen. Schattig snurkende Thai.

Dat is ongeveer wat de nachttrein is. Een feest. Niet alleen omdat je tijdens je vakantie feitelijk een dag wint, maar ook omdat het zo fijn en bijzonder is om ‘met de Thai’ te reizen.