Bangkok per ongeluk

Vandaag in de stad waarvan men zegt dat het zeker NIET Thailand is, toch het echte thailand gezien. En daarvoor hoefden we slechts 1 straatje in te slaan richting de rivier. Een smal doodlopend steegje van 80 cm breed en ongeveer 300 meter lang. De steeg werd gevormd door aan het begin een inmense en heilig verklaarde boom aan de rechterkant, en betonnen schuurtjes aan de linkerkant. In die schuurtjes wonen mensen. Geen deuren waarachter zich hun gezinsleven voltrekt, maar open ruimtes zonder ramen, kamers, keukens, stoelen en  tafels. Men ligt, zit, leeft op de vloer, kookt en eet op de vloer. Voor hun schuurtjes staan plastic kinderstoeltjes en die voldoen om buiten een dutje te doen, fruit te schillen, nagels te knippen, potten en pannen op te stallen.  Overal bordjes met een hapje van het een of ander. Rommel. Fruitafval. De boom biedt met z’n meters lange wortels een natuurlijke scheiding tussen deze steeg en de ‘tuin’ van de buren. De wand die de wortels zo vormt, wordt weer gebruikt om was op te hangen, lokale helden te eren, reclame te maken voor een drankje of ‘whitening’ cream (iedereen wil blanker zijn dan hij is) of gewoon om spullen tegen aan te zetten. 

Ook is deze boom het altaar voor de boedhisten in de buurt. Tussen de wortels liggen tientallen bontgekleurde boedhabeeldjes, bloemen en kransen. Voor de boom een kundig in elkaar gezet mini-tempeltje waar een wierookje aangestoken kan worden. 

We schuivelen bedrempeld door deze steeg, bang dat we de Thai in hun dagelijkse ritme storen. Maar de een lacht nog vriendelijker dan de andere, een enkeling kijkt niet eens op of om en gaat gewoon door met zijn bezigheid. Een vrouwtje zonder tanden probeert ons te waarschuwen; ‘no boat’ zegt ze. Die hoeven we ook niet dus we lopen eerst maar door. Maar de steeg eindigt dus bij een hek voor het water, we kunnen niet verder en er zit niets anders op dan dezelfde steeg terug te lopen. 

Zoveel leven, het was bijzonder om te zien.

We dwalen een beetje door Bangkok, we weten ongeveer welke kant we op moeten maar gaan binnendoor, op zoek naar, nouja, geen must haves in ieder geval. Als we ergens weer linksaf slaan vanaf de doorgaande weg blijken we het universiteitsterrein te betreden. Een wijk op zich met mooie gebouwen (mét glas) en overdekte stoepen. Compleet onverwacht, we volgen gewoon wat we denken wat een weg is, staan we in het studentenrestaurant. Er zijn verschillende eet’shops’ waar je de heerlijkste gerechten kunt halen. 

We besluiten hier te gaan eten. Weten niet zeker of het mag maar de vrouw in de noodleshop voorziet ons graag van echt de allerlekkerste noodlesoep die ik in jaren heb gehad! Wat genieten we hiervan. 

En dan zijn we ook nog met de watertaxi geweest (een portie ongekende hectiek voor 15 baht per persoon) en aten we s’avonds in het ons bekende schitterende new siam riverside hotel. Heerlijke fried chicken met crispy lemon grass. 

Een topdag! En nog 15 te gaan 😇.