Khao Sok tubbing in de jungle

Eigenlijk sliepen we best goed in de nachttrein.  Maar zoals wel vaker gaat het verlaten van de trein toch nog chaotisch. Er kwam nog een vrouwtje langs die koffie aanbood. Daar snakten we naar, dus JA, graag, Khap khun kha! Maar vlak daarna kwam de conducteur rondvertellen dat het nog vijf minuten tot het eindstation was. En we moesten onze spulletjes nog inpakken. So far voor een ontspannen bakje koffie in de trein. 

Op het station was het een drukte van jewelste. Iedereen probeert je in een taxi of een hotel te lokken, dus je hebt nauwelijks kans om ergens uit de stroom de koppen te tellen en zeker te weten dat je hele gezin inderdaad op het perron staat. Maar goed, we zeiden gewoon overal nee op, ook tegen iemand die ons gewoon wou helpen. Het verschil is soms moeilijk te duiden. 

De chauffeur die ons naar Anurak Community Resort in het National park zou brengen, stond op een nabijgelegen parkeerplaats af te wachten of we hem wel zouden kunnen vinden. En ja, dat konden we. Ik hoop dat dit weer enige kredieten oplevert richting toeristen. 

Het was ongeveer een uurtje rijden. Het Community Resort ligt vlak naast de hoofdweg dwars door Khao Sok, en in die zin niet, zoals we ons hadden voorgesteld, “midden in de jungle”. Maar wat een belevenis, desalniettemin. 

Het centrale restaurant en lobby bood rondom uitzicht op de limestonerocks en tropengroen. Alles is ‘big’. De bomen, de insecten, de bloemen. 

Het was nog vroeg, en er kon nog ontbeten worden. Met koffie. Het klinkt zo vanzelfsprekend nu maar toch ervaar ik het hier nog steeds wel als een bijzonderheid. Er stond zelfs ricesoup op de kaart. Yummie. 

In het resort sliep ook een gezin uit Nederland die we de avond ervoor al troffen op het station van Nakhon Pathom. Een jong gezin met een jongen van 4 en een meisje van 2. Hoe herkenbaar, hoe ze de kinderen tegen hun slaap aan toch vrolijk probeerden te houden en af te leiden van warmte of andere ongemakken. En het jochie had, net als Marijn toen, ook zijn eigen kleine rugzakje met speelgoed. 

Met de voltrokken epidemie van 7-elevens in Thailand is het echter nu wel eenvoudiger om aan fatsoenlijke luiers, spenen en witbrood te komen. 

We waren best moe van de reis dus een slaapje ging er ook wel in. S middags zouden we gaan ‘ tubben’ op een ‘lazy river’. De plaatjes waren veelbelovend. De rivier waarop getubed ging worden is onderdeel van de jungle. Langs de rivier zijn enige restaurantjes en resorts, maar gelukkig wordt het grootste gedeelte van het park gewoon natuurlijk gehouden en is er niet teveel invloed van toerisme. 

We stapten met kleren en al in de grote band. Bij hoger water kun je je gemakkelijk voort laten drijven, nu hadden we een gids die ons af en toe een duwtje in de goede richting gaf. Er was slechts een geringe stroming. Maar wat ontspannen en wat een indrukwekkende natuur langs de rivier. Oneindige limestone bergen, schitterende en voor mij echt onbekende planten en bloemen, grote Libelles, en hoge palmbomen, lang en dun boven alles uitstekend. 

We bewogen ons compleet ontspannen voort over de bruine, warme rivier. Thuis was verder weg dan ooit.