onze dromen..

Rust

We stellen ons voor dat we de eerste twee weken echt helemaal tot rust kunnen komen. De kinderen laten wennen aan het andere ritme, het andere klimaat. Tussen de palmbomen, aan zee, met niets anders te doen als met je handdoekje naar het strand gaan, af en toe eens wat eten en verder NIKS.

Een bus vol Thai

En daarna dan met de kids op pad. In een bus met allemaal thai. Ze vinden het al schitterend dat een 'farang' dat doet, gewoon met het OV dwars door hun land heen. Op weg naar een onbekende bestemming, nieuwe indrukken opdoen.

Olifantenziekenhuis

Het olifantenziekenhuis zien, in Lampang. Marijn heeft er al veel over gehoord en ook gezien (super, het was gewoon WEER op televisie, vlak voor ons vertrek..Toen ik 5 jaar geleden ging, was het ziekenhuis ook een aantal maanden voor vertrek in het nieuws, door een olifant die op een mijn was gestapt en als eerste olifant ter wereld een amputatie onderging. Nu heeft die schat een kunstpoot gekregen. We geven hem straks live een knuffel. Ik herkende hem gewoon gelijk, met die gekke vlekken op zijn kop!). Volgens mij wordt dat echt een hoogtepunt voor hem, om die enorm grote maar o zo elegante en slimme beesten in de natuur te zien. Op ons maakte het al zoveel indruk!

Laos, misschien?
En daarna? We zien wel. Luang Prabang, Laos, wordt vooral voor steffan en mij denk ik een indrukwekkend uitje. Gewoon vreemd om zomaar in zo'n ondoorgrondelijk, onontwikkeld land te zijn en daar dan toch cultuureigen dingen te herkennen (want Laos was ooit een Franse kolonie).

Shoppuh..
Misschien gaan we nog naar een National Park. Misschien shoppen in bangkok. Maar sowieso weer eindigen aan dat strand, tussen de palmbomen, de zon elke avond zien ondergaan in de zee.. hm.

reacties op ons plan en wat ik dan wil terugzeggen, maar meestal niet doe

De reacties op onze reis zijn zeer divers. Maar het vaakst hoor ik toch de kreet: 'wat een onderneming'. Tja dat is het zeker. We doen het natuurlijk ook niet zomaar. Ook worden we door menigeen gewaarschuwd voor alle mogelijke gevaren die je in het verre vreemde kan tegenkomen. Maar die houden ons op dit moment in ieder geval niet tegen om door te zetten.
We zoeken de rust, we zoeken de warmte, de gemoedelijkheid, het andere, het onvergetelijke, het bijzondere.. bij elkaar en in een land waar we inmiddels al wel wat voetstappen hebben gezet. En dat verlangen is zo groot, bij ons allebei, dat het dus echt niet meer uit ons hoofd te praten is.

Familie en anderen ingelicht

We zijn net terug van een familiereunie van de Michels-kant. Ben had deze site op het familie-forum gezet dus eigenlijk wist iedereen al zo'n beetje dat we gingen.
De school van Marijn is ook op de hoogte. We hebben afgesproken met zijn juffrouw, dat we hen op de hoogte zullen houden van de belevenissen van Marijn in dat verre thailand. Extra leuk omdat er in zijn klas ook een Thais meisje zit, Tanja.. zij zal misschien op haar eigen manier (van een vierjarige dus :)) de verhalen nog kunnen aanvullen. Zo blijft hij er toch een beetje bij en komt ie niet als vreemde weer terug in de klas.
Romee zal haar kleine vriendinnetjes, o.a Ilse en Marrit, echt moeten missen die weken.
Maar een aantal onvergetelijke indrukken zullen absoluut in haar hoofdje zijn opgeslagen, na die tijd.
De RDW weet of course al heel lang dat ik ga. Heb tenslotte vorig jaar al vrije dagen gespaard. De collegae vinden het spannend, maar ook lastig, soms.
Johan zou graag willen komen, of dit lukt weten we nog niet. Pap en mam hebben de site inmiddels ook bekeken, raden me niks af maar ik geloof wel dat ze in hun hart het helemaal eens zijn dat we dit nu doen..