Marijn maakt vrienden

Een wandeling langs het strand
Bij onze zoektocht naar een geschikt eettentje kwamen we gisteren bij ' mama Food', een garagebox met wat tafeltjes en stoeltjes in het zand ervoor. De uitstraling zegt hier helaas niks over de kwaliteit van het eten. Die kan, gegeten in weliswaar een stoffige ambiance toch zoveel keer beter zijn dan de overdekte plaatsen die de naam ' restaurant' dragen (de rest noemt zichzelf 'foodshop')
Aldaar hadden Romee en Marijn al gauw volop belangstelling. De kleur van hun huid trok de aandacht en natuurlijk die lekkere koppies. Romee moet er nog steeds maar weinig van hebben. Ze begint nog net niet te brullen maar haar gezicht spreekt boekdelen over angst en afkeer.
Marijn is iets minder populair, maar gisteren werd hij door een jong meisje uitgenodigd voor een wandeling langs het strand. Er werd met hem geshowd! Natuurlijk bleef mama wel op een hoorbare en veilige afstand, want hoe lief de thai ook zijn we vertrouwen niemand onze kinderen toe. Hij vond het wel leuk. Het was een prachtig gezicht, ons kleine mannetje hand in hand met het meisje, uitkijkend over de zee, ' pratend' over de zonsondergang.
Wat gaan we doen?
Vandaag voor het eerst een beetje gespeculeerd over het tweede deel van onze tijd hier, vanaf het moment dat we het vliegtuig nemen naar Chiang Mai (27ste). Vanuit Chiang Mai kunnen we gemakkelijk naar het olifantenziekenhuis en eventueel naar Laos. Maar we zouden Laos ook kunnen laten vallen ten gunste van Kanchanaburi, waar we de komst van Johan kunnen afwachten. Het olifantenziekenhuis is een must-see, dus dat gaat sowieso door. In feite ligt Azie nog open, want we kunnen net zo makkelijk voor ons visum bij Laos de grens over als bij Maleisie. En daar lokken ons behalve de fijne stad Melakka ook een herhalingsbezoek aan de Perhentians.
We dromen alvast, terwijl we hier steeds meer genieten van de helderblauwe zee en de idyllische baai.