Two days, too much to tell

Een gedenkwaardig etentje, 16/1, 18.00 local time, deel I
Eindelijk echt een goed eettentje ontdekt. De laatste op de rij van uitproberen. Nai Harn seafood. We zagen de eerste avond al dat het goed vol zat. Niet voor niks. De kinderen werden hartelijk verwelkomd, al het personeel was uitgelopen om onze kinderen van dichtbij te bekijken. Op grapjes van de bediening reageerde Romee schaterlachend. Ze kregen een eigen bordje, met donald duck erop en een mooie bijpassende beker. Marijn mocht nu ook eens in een hoge kinderstoel zitten. Anders hoort ie maar steeds zo bij de groten, das ook niet altijd leuk
Fried fish met garlic and pepper
Ik durfde het hier wel aan; geef mij maar een hele vis! De kinderen wilden patatjes en morgen dan maar eens rijst. Steffan nam de pineaple surprise, gebakken rijst met van alles er door (daar zou hij spijt van krijgen, van dat van alles..) geserveerd in een uitgeholde ananas. Memories of Kanchanaburi came through our minds..
De eerste hapjes
Jubelend ontvangen. Het was perfect. Heet, heerlijk en we zaten allemaal te smullen. We vonden het een geweldig restaurant. Ik was helemaal gelukkig met mijn vis. Zo smaakt Thailand.
Bijzondere foto's op de kaart
We hadden al het gevoel dat het een speciale avond was. Dat we hier waren, uitkijkend over zee, de klammige warmte rondom ons, die heerlijke geuren prikkelend in onze neuzen.. We hadden de kaart uitvoerig bekeken en vonden foto's van de tsunami en het restaurant waar we nu zaten.
Er lag een auto overdwars in de bar. Wrakhout eromheen. Reclame van cola, Tom Tailor (dat zaakje hebben ze verderop alweer opgebouwd, maar een jaar geleden lag de inventaris van deze kledingwinkel in de keuken van Nai Harn Seafood). Ontgoochelde eigenaar ervoor. De gezichten kenden we al van een half uur geleden, de gezichten die zo bewonderend naar Romee en Marijn hadden gekeken, breeduit lachend, Sanuk!

Het is echt ongelofelijk dat dit nog maar amper een jaar geleden is gebeurd. Ik keek om me heen en ineens viel het me op dat inderdaad alles gewoon nieuw is. En alle mensen om ons heen, de straatventers, de taxichauffeurs, de bediening, misschien hadden ze allemaal wel iemand verloren in de Andaman zee.
De echte surprise
Steffan was ook diep onder de indruk. Ging met een schorre stem praten. Maar niet van emotie, van allergie! In de pineaple surprise zaten hier en daar wat garnaaltjes.. Zijn keel sloeg dicht, slokdarm trok samen en hij werd echt helemaal niet goed. Hij had alles al opgegeten, want het was gewoon lekker. Maar helaas helaas al dat heerlijke voedsel verdween in de wc. Hij greep Marijn mee en liet mij achter bij het restaurant.. ik kon slechts betalen en een paar excuses stamelen naar de verbaasde thai. We haddden zo zichtbaar genoten, dit begrepen ze niet.
Maar de volgende dag wisten ze wel dat het niet aan hen had gelegen. Steffan voelde zich weer kiplekker na een goede nachtrust en we hebben er gisteravond na een dag op het strand weer zitten smullen.
Een gedenkwaardig etentje, 18/1, 16.00- sunset
Moeders was alleen op stap geweest vanmorgen, met dochter Romee. Die spreekt inmiddels ook engels: baai baai zegt ze tegen iedereen.
Met de songtaew naar Kata, het hiernaast gelegen strand met meer winkels eromheen dan hier in Nai Harn. Had gelezen in de Lonely Planet dat ze er een boekexchange hadden en ik was inmiddels al door steve martini heen.. dus tja het was noodzaak :)
Onderweg ontdekte ik een wat in de snelheid van het voorbijscheuren wel een aardig tentje leek.. bovenop een bergtop, met blijkbaar een fantastisch uitzicht want het heette view restaurant.
We gaan voor de verrassing
Tegen vieren laadden we het gezin in een songtaew en gingen we richting view restaurant. Mijn verwachting was juist. Het was een fantastische plek, volledig gebouwd op palen, een enorm platform met langs de kant een eindeloze bank met kussentjes. Vanaf de bank konden de gasten genieten van het uitzicht over de Andaman zee, die minstens drie bergen ver reikte.. We konden de twee stranden van Kata volledig overzien.!
Jamaica, relaxed man
Er klonk jamaicaanse muziek en de kleuren die overheersten waren uiteraard geel groen en rood. De wietlucht ontbrak dan net, maar het gezelschap waarin wij ons als braaf Nederlands gezin begaven was er wel 1 van relax, take a smoke..
Nou ja dan maar een Singha! Ook lekker.
Morgen vertel ik verder......