Wegwezen!!

Watte? Bangkok?
We zouden vandaag naar Wat Phra Singh, waarbij Wat staat voor ' tempel'. Op de kaart van Chiang Mai stond achterop echter toeristische informatie over een mogelijk nog veel mooiere Wat, genaamd Phra Kaeo. Dus Steffan onderhandelen met de Songtaew chauffeur. Het duurde nogal lang voordat hij begreep waar we heen wilden. Watte? Phra Kaeo?? ooooo.. Bangkok! Die tempel staat bij het Grand Palace in de hoofdstad, in plaats van in Chiang Mai. Een thai zweet nooit, maar toen wel hoor. Dan maar naar Wat Phra Singh, das niet meer dan 10 minuutjes rijden.
Schoentjes uit en bidden maar
Bij de tempel was het een komen en gaan van bussen, songtaews en Wat al niet meer. Het is een open ruimte, waar iedereen mag komen ongeacht geloof of kleur. Ook thaise toeristen komen met hordes de tempels bekijken. Gaan dan even naar binnen om bloemen te brengen of een monnik te besprenkelen met reukwater. Heel bijzonder om mee te maken. De kinderen deden snel hun schoenen uit om erbij te horen, ze vonden het niet eens raar. In de tempel zaten mensen op hun knieen te bidden. Je voeten mag je niet laten zien aan Boedha, dat is een belediging. Dus zitten ze op hun knieen of in een zeemeerminhouding.
Monnikenhuis
Achter de tempel waren de verblijven van de monniken. Ook leerlingen liepen er rond. Jongens van hooguit een jaar of twaalf gewikkeld in gele en oranje doeken. 1 Keer in hun leven moeten ze hier een bepaalde periode in de leer bij Monniken, en dat duurt dan best wel een paar maanden. Ze zijn dan gescheiden van hun ouders. Voor veel kinderen is dit een kans om een beter bestaan op te bouwen en het is een hele eer als 1 van de kinderen de monnikenopleiding mag volgen.
Wegwezen!!
Romees favoriete uitroep alhier is ' wegwezen'. Dit roept ze tegen straathonden en katten en verder iedereen die ver uit haar buurt dient te blijven, reden onduidelijk.
Toen we bij de Wat wat gingen drinken kwam er een thais jongetje nogal enthousiast op Marijn af. Hij trok hem mee en wilde waarschijnlijk ergens spelen. Zijn ouders reageerden net als iedere thai als volgt: men pakt de fotocamera en begint plaatjes te schieten, in plaats van de opdringerige kinderen te corrigeren. Maar goed. We blijven lachen.
Marijn vond het nog wel sociaal aanvaardbaar, maar Romee vond het helemaal niks dat er met haar broertje gezeuld werd. Dus eh: ' WEGWEZEN!!' En dat wel 10 keer, maar helaas kwam de boodschap niet over.
Koopzieke ouders
Romee wordt er doodmoe van. Wil ze tussen de middag lekker een siesta houden, moeten pap en mam zonodig weer over de markt. Ze zijn helemaal koopziek! Olifantjes, draken, vazen, allemaal wegwezen!
Tja ik moet toegeven het ziet er allemaal geweldig uit en wat in de lonely planet staat is waar: het is hier allemaal een stuk goedkoper dan in Bangkok.
Soep!
Marijn wil zijn hart ook even luchten. Hij wou wel eens een keer ' gewone' soep eten. Niet die stinksoep die mama thuis en hier elke keer eet, maar gewone soep net als die hij een keer bij Harma had gegeten. Dus we bestelden clear soup met vegetables, not to spicy.
De eerste snuif zei me al genoeg: dit was geen Harma soep. Marijn helemaal teleurgesteld. Hij bedacht de volgende oplossing: als we thuis zijn moet Harma soep voor ons maken, een beetje voor Jeroen en de rest voor ons, en dan gaan we ook een kopje naar dit restaurant brengen. Dat ze maar eens snappen, wat gewone soep is!

Morgen naar het Olifantenziekenhuis! Later..