Reizen en hoe zwaar dat soms is (met kids)

Belevenissen vanaf Krabi
In Krabi heb ik snel even een berichtje van aankomst geplaatst. Na een lange reisdag kwamen we aan op het kleine knusse vliegveld van Krabi. Het was een hectische dag en we waren blij dat we de zonovergoten bergen van Krabi zagen. Het was eigenlijk wel een feest van herkenning!.
We werden in een koele taxi naar het KR Mansion gebracht. Een guesthouse waar Johan al eerder had geslapen, samen met Erwin. Hoewel die laatste daar niet aan slapen toekwam door een ergerlijk hanenkoppel buiten.. Daar zouden we later mee kennismaken.
Kinderen over hun toeren
Zoals gemeld hadden de kinderen het niet zo op het stadse gebeuren. Ze slapen slechter en zijn duidelijk uit hun hum. Vooral Marijn is soms niet te genieten en eerlijk gezegd vinden we dat niet zo raar. Ook na deze reisdag zijn ze helemaal op. De douche in het hotel is koud dus we maken ze maar zo goed en zo kwaad als het gaat een beetje 'decent' en leggen ze in bed. Om negen uur slapen ze nog niet. Allemaal rare geluiden buiten (dit guesthouse heeft zoals zoveel hotels geen ramen dus alle lawaai dringt binnen).
Wij zitten in de rooftop bar zonder bediening, maar met Singha, en we lopen om het kwartier naar de kinderen. Niet echt relaxt. Maar als ze eindelijk slapen kunnen we even de reisdag van ons afpraten en van het fenomenale uitzicht over de stad en de bergen genieten.
Rugzakken overvol met vieze was
Hoe zuinig we ook bij het inpakken zijn geweest, we constateren dat we eigenlijk overvol zitten met onze bagage. De kinderen hebben elk hun kleine rugzakje, wij onze grote, plus een trolleyrugzak en een schoudertas. Dat zijn 6 bij elkaar, en vaak komt het er op neer dat wij de rugzakjes van de kinderen ook nog nemen. Dan voel je niet meer echt mobiel. En zeker op een dag als vandaag, waarbij je op doorreis bent en eigenlijk geen tijd hebt om alles te reorganiseren, voelt die bagage dan als een te zware last. We hebben eigenlijk al teveel kunst verzameld en dat torsen we ook maar weer mee.
Wat me verder dwars zit is dat ik nauwelijks nog schone onderbroeken voor Marijn, laat staan voor mezelf heb. Morgen ben ik er echt doorheen. Het liefst zou ik alles er uit gooien, hier in Krabi, en morgen helemaal opnieuw beginnen met alleen nog een paar sarongs en een zwembroek of bikini.
Problemen oplossen
Een drastische oplossing, misschien kan het ook anders. Je leert (alweer) om praktisch te zijn en we leven wel weer gemakkelijker dan op het moment dat we weggingen. En dat is iets om vast te houden, straks als we terug zijn. Dit gemakkelijke dringt helaas nog niet echt door tot de kinderen, die houden stevig vast aan vertrouwde zaken, zoals een ieniemienie zwaardje van Robin Hood (waar is dat klereding nou weer!!) waar Marijn helemaal panisch over kan doen als ie niet ligt waar ie m het laatst had.
We moeten Marijn echt leren zoveel mogelijk zelf te doen en niet alles op te lossen. Het opvoeden gaat wel door tijdens zo'n reis.
Omgaan met tegenvallers
Ook dat is soms lastig. Je maakt een planning waarbij je zoveel mogelijk rekening wilt houden met de kinderen en dan gaat net die dag dat vliegtuig niet, of de bus niet op een gunstige tijd, of het hotel is niet kindvriendelijk en je voelt je niet lekker als de kinderen laat in de avond nog onrustig liggen te draaien. Vanuit de stressige situatie waaruit we kwamen, viel het ons heel zwaar om met dit soort dingen om te gaan. Maar het helpt om in ieder geval te accepteren, dat niet alles geweldig en fantastisch is op zo'n reis. We weten nu bijvoorbeeld dat het echt geen aanrader is om met jonge kinderen die overal heen kunnen rennen naar een stadse omgeving te gaan hier in Thailand. Voor ons was Kanchanaburi een rustig en gunstig alternatief voor het drukke Bangkok, maar voor de kinderen was het er druk, lawaaiierig en vies. Wij zijn er 5 jaar geleden tot rust gekomen, maar zij werden er alleen maar opgejaagd van.
Morgen verder..