Nog 4 uur te gaan (zucht)

Zitten we dan
We zijn nu op het vliegveld van Bangkok. We waren hier om half tien al. Vooruitdenkende ouders dachten we. Niet dus. Je mag echt pas 2 uur van te voren inchecken en niet 3 uur zoals we hadden gedacht. En hier zitten we dan, ons wezenloos te vervelen in de incheckhal van Bangkok International Airport. De kinderen weten niet meer hoe ze moeten zitten van vermoeidheid, maar dat belooft in ieder geval een rustige vlucht!
We zitten er eigenlijk ook wel doorheen, maar het is nog even volhouden.
We weten al dat we niet echt een probleem krijgen met de verstreken visa. Gewoon betalen en doorlopen. Dat neemt wel een zorg weg.
Laatste dag Khaosan
We hebben erg veel geshopt!
Laatste nacht in Bangkok
Prima geslapen in het nieuwe hotel. Center Point Plaza, absoluut een aanrader. Vlakbij zat een kleermaker, waar je een pak in een dag kon laten maken. Dat sprak Steffan wel aan. Gisteravond heeft ie 2 besteld en terwijl wij lagen te ronken zaten ijverige handjes bij schemerlicht aan de maatpakken van Steffan te werken (haha niet echt hoor). En vanavond konden we ze al opmaken. Helemaal top.

Johan heeft ons op de taxi gezet met onze nieuwe tassen vol met spullen en heeft ons uitgezwaaid. Hij blijft nog 2 dagen in Bangkok.

We hebben wel zin om naar huis te gaan, alleen al vanwege een bed! We slaan ons er doorheen en we zien jullie aan de andere kant

Terug op Khaosan Road!

De freakshow van Khaosan Road
We zijn er weer, op de backpackersstraat van Bangkok, die enorme metropool waar dit toch wel het beroemdste plekje van is. Voor iedereen die er nog nooit geweest is: stel je een winkelstraat voor. Twee rijen huizen en panden tegenover elkaar. Grijs rood en witte stenen. Daaraan vast ontelbaar veel lichtreclames, schreeuwend om aandacht, maar elk woord verdwijnt eigenlijk in die massa. Sommige winkels hebben etalages en deuren, dit zijn winkels met airconditioning. De meeste zijn open, zonder deur of raam. De waar die hier wordt verkocht: cd's, kleding, tassen, zilver en gouden sieraden, kunst, valse paspoorten en eten.
Kopen of verkopen
Op de stoep en op de weg staan dan nog ongeveer het dubbele aantal handelaars in diezelfde waar. Soms met stalletjes, soms op een kleedje, soms heen en weer lopend om meer kopers te ronselen. Maar dit alles met een hele grote glimlach. Dit is Khao San Road, waar de meeste reizigers zich niet laten afschrikken van een stevig potje onderhandelen. Een cd kost hier over de hele straat 100 baht. Natuurlijk een kopie. Maar je kunt het als handelaar echt niet maken om 120 baht te vragen, want dan verlies je de klandizie. Die reizigers praten met elkaar!!
The place to see
Er loopt hier van alles. Oude hippies, die ooit na hun studententijd gingen reizen maar nooit meer terug gingen naar huis. Opgeschoten pubers op hun eerste vakantie. Veel thaise lady-boys (travestieten) want ook voor de Thai is dit the place to be. En heel soms zie je dan ineens een gezinnetje lopen, hand in hand, om dat vertrouwde plekje in dat enorme Bangkok nog eens op te zoeken, de dynamiek in te ademen.
Wat er veranderd is
Voor de mensen die wel eens op Khaosan Road zijn geweest: Buddy (van Buddy Beer) heeft nu een compleet imperium met super de luxe hotel, winkelstraat (inclusief Mac Donalds) en nog meer pubs en restaurant. Hij kan de hand schudden van Sjoerd Kooistra.
Er zijn een paar bekende guesthouses verdwenen, maar het brakke Hello Guesthouse heeft 5 jaar overleefd. D en D inn is gerenoveerd. Er zijn een paar sjiekere accommodaties bijgekomen. EN::: big news: Khaosan Road heeft een Starbucks!!!!!! Waar wij uiteraard koffie hebben gedronken.
Hello, you want Massage?
Nog even over gisteren.. onze laatste dag op Ko Lanta hebben we liggend doorgebracht.. We zijn onderhanden genomen door een aantal masseuses. En wat heel bijzonder was: Marijn dus ook! hij vroeg de hele dag al of hij ook een massage mocht. Ik wist echt niet of ze dat zouden doen, massage bij kinderen. Ik zag al zo'n thais vrouwtje over Marijn heen lopen?? Marijn was bloedserieus, hij wilde dezelfde massage als Johan. De masseuse ging akkoord en Marijn ging er prinsheerlijk voor liggen. Ik zei tegen hem dat als ze hem pijn deden, dat ie dan ' no' moest zeggen. Na een half uur knijpen en kneden (met zijn gezicht op serieus genieten) fluisterde hij: ze deed me net wel pijn maar ik zei geen ' no'.. het deed niet zo heel zeer hoor mama' ..
Ontspannen reis naar bangkok
Vanmorgen zijn we weliswaar vroeg opgepikt (7 uur) maar we hebben een goede reis gehad naar Bangkok in een prive mini-van. Met airco en luxe lederen stoelen werd het eigenlijk een plezier! De vlucht vanaf Trang verliep ook vlekkeloos. Helaas vonden we hier in Bangkok niet meteen accommodatie. Wat heet! Ik heb 1,5 uur rond gelopen, vragend bij elk hotel en guesthouse of ze nog een kamer voor ons hadden en alles was vol. Maar juist hier op Khaosan Road, in een nieuw hotel, hadden ze nog een plekje voor ons. Het is een prima hotel met een goed bed, schoon en met een warme douche. Geen beach-situation here!
Shop till you drop
We sluiten nu af want onze shopverslaving roept weer!!! Tot in Nederland

Wij willen terug!

Terug naar de vissenwereld
Gisteren hebben we een geslaagde eilandtrip naar Ko Rok gemaakt. Dit is een onbewoond eiland waar het goed snorkelen is. Mooie vissen en nog enig koraal, hoewel je daar allang niet meer veel van hoeft te verwachten, helaas. Of kapot door het toerisme, of door de tsunami aangetast. Maar toch zaten er her en der nog hele mooie stukken tussen. Zodra je je ogen niet langer omhoog maar naar beneden richt, in het heldere water, ben je echt in een andere wereld. Een wereld waar je geen deel van bent, alleen maar ademloos naar mag kijken. Hoe die vissen daar hun gangetje gaan, hier en daar wat aan de plantjes knabbelen, een praatje maken met andere vissen, een holletje inschieten in de hoop daar nog wat lekkers op te duikelen.
Terug naar Ko Lanta
Onderweg naar Ko Rok pikten we hier en daar met de speedboat nog wat andere snorkelaars op van Ko Lanta. We vaarden langs ongerepte stukken van het eiland, waar we graag een kijkje hadden willen nemen. Het ziet er allemaal zo woest en onaangetast uit. Langs de kust vind je wel enige guesthouses, meestal met huisjes van bamboe en een restaurant in de buitenlucht, en een enkel resort met een glamourous swimming pool, maar voor de rest woont er zo te zien niemand. Geweldig. We willen allemaal nog wel een keer terug naar Ko Lanta, maar dan naar dat deel. Als de kinderen wat groter zijn en als je het gemis niet meer voelt van een dorpje met een winkel met luiers.
We genieten elke dag van het uitzicht vanaf het geimproviseerde restaurant.. Die bergachtige kustlijn met kleurrijke lichtjes. We genieten van het feit dat mensen nog steeds niet perse ten koste van gastvriendelijkheid geld hoeven te verdienen, zoals bijvoorbeeld wel op Phuket het geval was. Ko Lanta is echt nog het Vlieland in de Andaman Zee.
Terug naar Thailand
Thailand is verslavend, om dingen die misschien wel bij heel Zuid Oost Azie horen. Zoals de tropische warmte. We hebben 2 dagen slecht weer gehad: met bakken viel de regen uit de zwarte lucht, maar zelfs toen was het nog heerlijk warm. Je zit lekker buiten in je zomerse tenue en het maakt je allemaal niet uit.
De palmbomen en de fruitbomen om ons heen, die zal ik zeker ook gaan missen in het land van de populieren. Maar vooral toch ook die typische thaise dingen, zoals (voorspelbaar) het eten, en de manier waarop de thai hun leven regelen. Heel gemakkelijk, een oplossing voor alles omdat ze gewoon weinig eisen hebben. Perfectionisme heeft geen zin. Waarom een luxe ingerichte keuken als een overkaping met daaronder een paar kookpitten en een watervoorziening net zo goed werkt? (het eten smaakt er nooit minder onder). Waarom een luxe fauteuil als je net zo lekker op je hurken zit (de thai hebben daarin een ontspannen houding gevonden). Beter voor je rug ook nog. En hoe lelijk de huizen ook zijn, ze versieren alles met alles wat ze maar kunnen vinden. Schelpjes, rietjes, doppen, gedroogde stengeltjes. Echt prachtig.
En dan de religie. Ook weer tussen die garages wat hier dan huizen zijn, of golfplaten hutjes, de mooiste bonte tempeltjes. Overal vind je wel een heilig plekje waar de thai met veel geduld elke keer even voor stil staan om boedha een ' wai' (handen tegen elkaar aan, je hoofd knikken en door je knieen gaan) te brengen.
Maar de realiteit is: we gaan terug naar Nederland
Nog een paar dagen op Ko Lanta, dan nog een paar dagen in Bangkok en dan is het voorbij, de lange vakantie. De kinderen hebben het goed gedaan, in de warmte en de soms onhygienische plekken. Ikzelf trouwens iets minder, want tijdens de boottocht naar Ko Rok was ik echt even flink ziek. Koorts, diarree, en dan op een hobbelende boot. Ai. De cola klokte ik met moeite naar binnen, maar de buikpijn loste er gelijk al een stuk van op. 's Avonds vroeg naar bed en nu ben ik weer kiplekker. Stom stom ik had fruit gegeten in het resort dat ik eigenlijk niet vertrouwde, maar ach.. op een gegeven moment denk je dat je immuun wordt.
Where else?
1 Plekje op Ko Lanta gaan we nog bezoeken, namelijk het guesthouse Where Else. Langs de weg zagen we er al steeds posters van. Het is een opvallende, grappig getekende poster waardoor we nieuwsgierig werden. Johan wilde er wel een exemplaar van. En in plaats van hem van een boom te rukken, is ie naar het guesthouse zelf gegaan om er een paar op te halen, en een paar bedrukte t-shirts. Hij kwam lyrisch terug, zo'n leuke sfeer en waarschijnlijk een goed restaurant. Dus als afsluiter gaan we daar morgenavond eten.
De eerste terugreis
Zaterdagochtend heel vroeg vertrekken we naar Trang en van daaruit vliegen we naar Bangkok. We komen daar om 1 uur aan, nemen een goed hotel in de buurt van Khao San Road (backpackersstraat) en gaan de rest van onze tijd in Thailand shoppen en eten haha.
Maandag komen we aan
Maandagochtend om 2 uur vliegen we naar Amsterdam en dan landen we rond 9 uur op Schiphol. Dan is het echt voorbij.
Bedankt voor jullie berichtjes allemaal. Hoewel het niet gemakkelijk was om (vanwege de tijd, en vanwege de kinderen die een uur stilzitten wachten op pap en mam al een ramp vinden) overal persoonlijk op te reageren, hebben we toch elk berichtje gespeld!! Als jullie onze berichtjes gespeld hebben, zal het jullie opgevallen zijn dat er hier en daar iets niet klopte. Er zit geen spellcheck op dit programma en ik kan de trema en streepjes niet gebruiken, dus daarvoor excuus. De rest van de fouten is gewoon vakantieluiheid...heeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk.
Vanmiddag plaatst Steffan nog de laatste foto's erbij. Ps..we hebben nu hiep hiep hoera vier foto's erbij kunnen plaatsen, maar kinderen zijn het zat om te wachten. Vanavond verder!
Tot in Nederland!

Overleven na de tsunami

De andere kant van het eiland
Gisteren zijn we opgehaald bij het Dream Team Resort en werden we naar de andere kant van het eiland gebracht. We hadden een ander resort geboekt en zaten met de vingers gekruist in de songtaew. Hopen dat het geen verkeerde gok is geweest om te verkassen.
We reden vlakbij het dorp een zandweg af en kregen bange vermoedens.. Alles vooruit betaald en de rest van onze vakantie in handen gegeven van een horecaonderneming waar we weinig details van kenden..
Ingesloten door de zee
Op een gegeven moment reden we over een smalle strook zand met links en rechts van ons de zee. En hier zagen we voor het eerst echt wat de tsunami hier heeft aangericht. Bomen compleet ontwricht, met de wortels bloot dwars over de weg. En het leek net of die gebeurtenis van alweer meer dan een jaar geleden alles tot zwijgen had gebracht. Geen paradijselijk uitzicht op zee, weggeslagen.
Restaurant in het zand
Bij het resort werd het ons duidelijk dat hier heel hard gewerkt werd om er weer boven op te komen. Deze punt was het hardst geraakt. Een deel van het park draaide gewoon, maar ernaast werd opnieuw een restaurant gebouwd. Het oude was compleet verdwenen in de golf. Alleen de fundamenten staan er nog maar en daar bouwen ze een nieuw gebouw bovenop. De receptie is in een soort houten keetje en de ontbijtzaal is niet meer dan een paar teakhouten stoelen in het zachte zand, overdekt met een partytent. Vanaf die eetplek overzie je zeker de helft van de westkust van het eiland, alweer een prachtig plaatje.
Plastic op de deurklink
Het huisje is superde luxe en eigenlijk de beste tot nu toe. Waarschijnlijk zijn wij de eerste gebruikers. Het plastic hangt nog over de lichtknopjes en de deurklinken. De mensen zijn vriendelijk en strijdvaardig en juist daarom hebben wij absoluut geen klachten over wat dan ook.
Vanmiddag sprak ik even met de eigenaresse en ze vertelde dat het park op 10 december 2005 weer open is gegaan, na een jaar hard werken. De eerste gasten hadden geholpen met het opnieuw aanleggen van de tuin en het opruimen van de laatste dingen. Het is echt heel gek om daar te zijn, zo boven op de historie. Maar je voelt het ook nog, op de een of andere manier. De mensen van het resort zijn er nog heel erg mee bezig.
Vanavond liet de eigenaresse ons een foto zien van een prachtig meisje, volgens mij nog geen 16, dat op het resort was omgekomen. Echt rillingen kregen we er van.
Save the elephants
Behalve ons verwonderen over de effecten van de tsunami doen we ook nog wel es wat anders, of eigenlijk Johan en Steffan. Die boekten voor vanmiddag een jungletour en een elephant trek. De olifanten, die werkloos werden na het kapverbod op tropisch hardhout, zijn verplaatst naar toeristische plaatsen in Thailand en kunnen nu toch nog aan het werk als attractie. Het project heet ' save the elephants' en de premier heeft er veel waardering voor gekregen. Jammer dat ie voor de rest zo corrupt is maar goed.
Het was een aparte ervaring, maar helaas niet zo jungle-achtig als ze gehoopt hadden. De trek ging over een vaak bereden zandpad met hier en daar een bossige omgeving. De hike daarna door een stuk tropisch regenwoud was een stuk interessanter. Helaas had de gids erg haast en hadden ze nauwelijks tijd om foto's te maken. Het doel van de hike was de beroemde tigercave. De gids was niet genegen om er enige uitleg over te geven, maar toch vonden ze het wel heel leuk om in de grot af te dalen en er in te klimmen.
Hallo? Wildlife?
We hadden bij het andere resort een afgestript slangenvel van bijna 5 meter zien hangen en het verhaal erbij was dat een oom van een barman deze was tegengekomen in diezelfde jungle, en hem eigenhandig koud had gemaakt. Dat zijn wel de verhalen waardoor je geinteresseerd raakt in het wildlife op Ko Lanta. Maar het enige dat Steffan en Johan gezien hebben is een enorme spin.. Tja.
We gaan nog een snorkeltrip boeken naar Ko Rok, en misschien nog een eilanden toer. Wat me ook geweldig lijkt is een paardrijles met daarna een rit over het strand en een stuk door het regenwoud. Dat zijn echt de dingen die je hier kan doen.
Smoke? ja.. cigarettes.
Ko Lanta is echt wel een bijzonder eiland. Het is een beetje een vrijgevochten bende eigenlijk. Waar je in Thailand het woord drugs of hasj niet eens in je mond moet nemen, hier vragen ze aan de bar of je misschien ook een smoke wil? Geen politie natuurlijk. De eilanders gaan gewoon een beetje hun eigen gang, hebben hun bezigheden met de toeristen en op zee of in de jungle.
Verder shoppen we ons hier suf! Morgen gaan we naar een grote hal met alleen maar houten artikelen, handbewerkt. Misschien gaan we nog wel een pakketje opsturen. Het andere is veilig en wel aangekomen!
Beetje heimwee
Marijn begint de laatste dagen vaker over thuis te praten. Hij weet nu dat we over 6 dagen in Bangkok zijn, en het eerste vliegtuig daarna is naar huis. Hij wil met zijn pijl en boog spelen en Jeroen en Gerjan verblijden met een cadeautje. Hij mist de kinderen in zijn klas ook wel, en opas en omas natuurlijk. Hij heeft een nieuw pak en die wil hij ook aan iedereen laten zien. Morgen zetten we alvast een fotootje erbij.
Zijn nieuwste toeristen-engels & thais: dank jou ferrie mous. Kap koen kap. En dat zegt ie dan alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

Ning son saam sree na hok..Singha??

Plaatjes om van te dromen..
Volgens mij heb ik niks teveel gezegd. Alleen maar mooie foto's maken we hier. We hebben nog nooit zoveel plezier gehad van onze nieuwe camera! De zonsondergangen zijn stuk voor stuk de moeite van het fotograferen waard. De ene keer overheerst zilver, dan het oosterse geel-rood, dan weer dieppaars. Je zou zeggen dat je het op een gegeven moment wel gehad hebt met dat zonnetje dat steeds gaat zwemmen (Romee) maar nee, we blijven naar onze kamer rennen om onze camera weer te halen en nog mooiere, uniekere en ongeevenaarde plaatjes te maken.
Genieten van het luie leven
Wat is dat toch verslavend, leven op zo'n resort. We wennen er echt aan, om een uur helemaal NIKS te doen. Ongekend. We wandelen naar het zwembad, nemen een duik, laten onszelf bruin bakken aan alle kanten. Decadent gewoon!
Zoals ik eerder schreef zijn we nog maar 1 x naar het strand gereden. Het is hier op Ko Lanta nogal een gedoe met vervoer en ook daardoor zijn we niet zo snel geneigd om weg te gaan. Maar goed die ene keer was al zeer memorabel.
De Piratenbar van Lanta
We werden afgezet bij ' Otto's bar' en keken onze ogen uit. Het restaurant was gemaakt van enorme boomstammen, touwen, wrakhout en wat al niet meer! Bij de bar stond een mammoet van een bank. Buiten stond een immense tafel waar je van het uitzicht op zee kon genieten. De eigenaar (otto?) vertelde dat er 6 mannen nodig waren om slechts 1 helft van het tafelblad (20 centimeter dik en minstens 3 meter lang) te vervoeren. Hij had hem ' gevonden' in de jungle van Ko Lanta en wist echt niet door wie het daar was achtergelaten.
Ook Marijn keek zijn ogen uit. Sinds deze vakantie is ie helemaal ' into' Spiderman en er hing dus ook een gigantisch web. Achtergelaten door de thaise neef van Spiderman? We wilden alle meubelen, allemaal even uniek als log, wel inladen en meenemen.
De dutchies zetten de toon
Het resort waar we zitten, ' Dream Team' genaamd, is een dorp op zich. Je hebt de eigenaardigheden van het personeel, de botheid van sommige gasten, de ontbijtrituelen enzovoort. Zo is er 1 meisje, op zich een schat van een mensje, dat zich uitput in het zeggen van ' senk joe kap koen kap' en dat dan heel snel en vaak achter elkaar. Stoapelgek wordt je er van. De big boss is een chagrijnig mens, penny wise maar pound foolish, waar het personeel echt bang voor is. Verder is er een beachbar waar ieder zijn eigen taak heeft. Er is 1 cocktailshaker, en die zetten we elke avond aan het werk. Gisteravond gingen we met zijn drieen aan de bar zitten. Voor de rest zat er dus geen kip...gezellig! Maar na een stevige cocktail zat de sfeer er bij ons in ieder geval goed in en dit leek het personeel wel aan te steken. We deden een paar rondjes mexico, waarbij Johan steeds verloor en de barman een paar keer een biertje won. Ze lieten ons de muziek uitzoeken, shaketen er op los voor de lekkerste cocktails en het werd echt helemaal gezellie!
Toen we ook nog gingen dansen keken de Thai helemaal hun ogen uit. De meisjes wilden wel meedoen maar durfden eigenlijk niet, ook niet na wat aandringen.
Het werd gewoon een full moon party, daar in die bar aan het strand. Voor me de donkere zee, boven me de sterren en de maan, muziek helemaal om me en door me heen, het was geweldig!
Ik heb er ook nog thais leren tellen, en ik geloof dat ik het wel aardig onder de knie heb?? Maar de ultieme test komt vanavond, wanneer ik de rekening moet betalen en het bedrag in het Thais wordt doorgegeven. Als ik teveel afreken, is dat mijn eigen risico ofwel het gevolg van mijn grote mond na een paar cocktails..
Dire adieu..
Hoe gezellig het ook is, toch gaan we morgen naar een andere plek. We zitten in dit resort erg ver van de bewoonde wereld af en aangezien vervoer echt lastig is voelen we ons hier toch wel een beetje ' opgesloten'. We zijn vandaag naar het dorp aan de andere kant van het eiland gereden om onder andere te internetten, een goedkope vlucht naar Bangkok te regelen en dus een andere accommodatie te boeken. Natuurlijk hebben we ook nog geshopt.. konden het niet laten. Weer prachtige panelen gekocht voor aan een muur in ons huis. Het moment waarop we het gaan ophangen komt toch al wel veel te snel dichtbij, maar ik verheug me er ook best wel op.
Vanaf morgen zitten we op het meest noordelijke puntje van Ko Lanta. We hebben geboekt voor 7 nachten, dus dit is ons laatste stekje voor we langzaam de terugreis gaan maken. De 18e vliegen we naar Bangkok. Later!!

Een paar bijzondere ervaringen

Gezegend in Krabi
Na onze vermoeiende reisdag hadden we een vreemde nacht, waarin we eveneens werden gewekt door diezelfde haan waar Erwin al zon last van had. Wegwezen!!!
Maar we keken erg uit naar een zonnig palmenstrand, op een eiland ergens in de Andaman zee. We hadden die avond in de rooftopbar besloten dat we voor ons vertrek een aantal spullen zouden dumpen, om wat lichter te reizen. Dus togen we 's morgens vroeg, direct na het boeken van een idyllisch resort-verblijf, naar het postkantoor met alle beelden en cadeautjes die we al hadden verzameld.
Het was een vreemd gevoel: hier en nu iets in een doos stoppen en dat je pas over een week of 2 bij je thuis weer gaat uitpakken. Terwijl we op het postkantoor eerst een goede doos aan het regelen waren en we in het geheel een systeem probeerden te ontdekken, kwam er een monnik met een oude gebochelde stok op ons af. Hij sloeg ons ermee op het hoofd! Grapje, dit is een zegening. We waren echt heel gelukkig dat hij dit deed, wij als ' farangs' die gezegend worden door een Thaise monnik. We kregen ook allemaal een vriendschapstouwtje van hem, dat brengt nog meer geluk vertelde hij. Bij Romee en Marijn deed hij hem zelf om, en ook dat is bijzonder omdat een monnik eigenlijk geen andere mensen aanraakt. We waren echt onder de indruk.
Bye bye budha
In de doos hebben we een boedha relief gedaan en een boedhistisch beeld. Dit gaat het vliegtuig in en wordt gewoon bij ons thuis bezorgd over een week ofzo. Hiermee proberen we een beetje te vermijden dat we problemen krijgen op het vliegveld, met de afbeeldingen van boedha. In de Lonely Planet staat namelijk sinds deze editie, dat je geen enkele boedha afbeelding mag exporteren. Lijkt ons op zich vreemd, omdat het zon beetje het grootste exportproduct is, maar goed. Je weet maar nooit.
Naar Ko Lanta
We pakten in het guesthouse snel onze lege rugzak in (echoooo) en laadden de bagage op een pickup. Zo werden we naar de nieuwe haven van Krabi gebracht. Daar zouden we de ferry naar Ko Lanta nemen, een tocht van ongeveer 2 uur. En hoe dat dan allemaal gaat in Thailand. Met een hoop geschreeuw en gewijs wordt je naar de juiste boot gedirigeerd en iedereen helpt jou en je bagage aan boord. Je weet bij god niet of het allemaal goed komt (heb ik alles, 2 kids, 6 tassen??)maar meestal blijkt het achteraf allemaal precies te kloppen..
Onderweg werden er mensen uitgezet en weer opgepikt bij Ko Jum, een eilandje halverwege Krabi en Ko Lanta. Op het eiland wordt er waarschijnlijk weer net zo geschreeuwd als ze de ferry voorbij zien komen. Vanaf het eiland komt er een longtailboat, die gaat zo dicht mogelijk tegen de ferry aanliggen en het is dan aan de verwarde toeristen om de enorme stap te wagen. Ook dit gaat allemaal weer goed, typisch genoeg.
Een nieuw paradijs om te ontdekken
De aankomst op Ko lanta voelde als een verademing. Vanaf de haven was het nog 20 minuten rijden, over een hobbelige weg, op een pickup. Het resort dat we geboekt hebben is fantastisch. Jullie willen natuurlijk foto's zien maar helaas gaat dat hier echt heel langzaam of gewoon helemaal niet. Maar de foto's die we al hebben zijn allemaal niet te geloven. Uitzicht op een eindeloze heldere zee, en dit zelfs als je in het heerlijk warme zwembad ligt! We zitten niet direct aan het strand, maar aan een stukje rotskust waardoor het uitzicht alleen nog maar interessanter is. We kunnen elke dag gratis naar een private beach met zacht wit zand hier 5 minuten vandaan, maar we vinden het zo heerlijk om hier op het resort te zijn dat we dat nog maar 1x gedaan hebben..
Het is harstikke rustig, er zijn weinig toeristen om ons aan te ergeren (haha) en we hebben de heerlijk relaxte overdekte strandbedden vaak helemaal voor onszelf. Dit is echt een fenomeen. Het zijn een soort huisjes die je zag in Expeditie Robinson, waar de deelnemers tegen de camera konden praten. Met kussens en matjes maak je het heerlijk comfi, je bestelt er een heftige cocktail bij en compleet is je honeymoongevoel!
Kinderen vermaken zich prima
De kinderen hebben het weer helemaal naar hun zin. Een zwembad zo dichtbij, en lekker warm. Papa en mama weer rustig. Het voelt allemaal weer vertrouwd. Ja we hebben het toppie hier.
We gaan een paar eilandjes bezoeken om te snorkelen en we gaan Ko lanta verder nog ontdekken. Maar inderdaad Harma, gek genoeg voelt het nu wel alsof we nu weer gaan aftellen richting thuis. We willen nog niet!!!
Tot later!

Reizen en hoe zwaar dat soms is (met kids)

Belevenissen vanaf Krabi
In Krabi heb ik snel even een berichtje van aankomst geplaatst. Na een lange reisdag kwamen we aan op het kleine knusse vliegveld van Krabi. Het was een hectische dag en we waren blij dat we de zonovergoten bergen van Krabi zagen. Het was eigenlijk wel een feest van herkenning!.
We werden in een koele taxi naar het KR Mansion gebracht. Een guesthouse waar Johan al eerder had geslapen, samen met Erwin. Hoewel die laatste daar niet aan slapen toekwam door een ergerlijk hanenkoppel buiten.. Daar zouden we later mee kennismaken.
Kinderen over hun toeren
Zoals gemeld hadden de kinderen het niet zo op het stadse gebeuren. Ze slapen slechter en zijn duidelijk uit hun hum. Vooral Marijn is soms niet te genieten en eerlijk gezegd vinden we dat niet zo raar. Ook na deze reisdag zijn ze helemaal op. De douche in het hotel is koud dus we maken ze maar zo goed en zo kwaad als het gaat een beetje 'decent' en leggen ze in bed. Om negen uur slapen ze nog niet. Allemaal rare geluiden buiten (dit guesthouse heeft zoals zoveel hotels geen ramen dus alle lawaai dringt binnen).
Wij zitten in de rooftop bar zonder bediening, maar met Singha, en we lopen om het kwartier naar de kinderen. Niet echt relaxt. Maar als ze eindelijk slapen kunnen we even de reisdag van ons afpraten en van het fenomenale uitzicht over de stad en de bergen genieten.
Rugzakken overvol met vieze was
Hoe zuinig we ook bij het inpakken zijn geweest, we constateren dat we eigenlijk overvol zitten met onze bagage. De kinderen hebben elk hun kleine rugzakje, wij onze grote, plus een trolleyrugzak en een schoudertas. Dat zijn 6 bij elkaar, en vaak komt het er op neer dat wij de rugzakjes van de kinderen ook nog nemen. Dan voel je niet meer echt mobiel. En zeker op een dag als vandaag, waarbij je op doorreis bent en eigenlijk geen tijd hebt om alles te reorganiseren, voelt die bagage dan als een te zware last. We hebben eigenlijk al teveel kunst verzameld en dat torsen we ook maar weer mee.
Wat me verder dwars zit is dat ik nauwelijks nog schone onderbroeken voor Marijn, laat staan voor mezelf heb. Morgen ben ik er echt doorheen. Het liefst zou ik alles er uit gooien, hier in Krabi, en morgen helemaal opnieuw beginnen met alleen nog een paar sarongs en een zwembroek of bikini.
Problemen oplossen
Een drastische oplossing, misschien kan het ook anders. Je leert (alweer) om praktisch te zijn en we leven wel weer gemakkelijker dan op het moment dat we weggingen. En dat is iets om vast te houden, straks als we terug zijn. Dit gemakkelijke dringt helaas nog niet echt door tot de kinderen, die houden stevig vast aan vertrouwde zaken, zoals een ieniemienie zwaardje van Robin Hood (waar is dat klereding nou weer!!) waar Marijn helemaal panisch over kan doen als ie niet ligt waar ie m het laatst had.
We moeten Marijn echt leren zoveel mogelijk zelf te doen en niet alles op te lossen. Het opvoeden gaat wel door tijdens zo'n reis.
Omgaan met tegenvallers
Ook dat is soms lastig. Je maakt een planning waarbij je zoveel mogelijk rekening wilt houden met de kinderen en dan gaat net die dag dat vliegtuig niet, of de bus niet op een gunstige tijd, of het hotel is niet kindvriendelijk en je voelt je niet lekker als de kinderen laat in de avond nog onrustig liggen te draaien. Vanuit de stressige situatie waaruit we kwamen, viel het ons heel zwaar om met dit soort dingen om te gaan. Maar het helpt om in ieder geval te accepteren, dat niet alles geweldig en fantastisch is op zo'n reis. We weten nu bijvoorbeeld dat het echt geen aanrader is om met jonge kinderen die overal heen kunnen rennen naar een stadse omgeving te gaan hier in Thailand. Voor ons was Kanchanaburi een rustig en gunstig alternatief voor het drukke Bangkok, maar voor de kinderen was het er druk, lawaaiierig en vies. Wij zijn er 5 jaar geleden tot rust gekomen, maar zij werden er alleen maar opgejaagd van.
Morgen verder..

Op herhaling: hoe komt het dat je je berichten niet meteen leest?+ Krabi!

Eerst moderaten dan publishen Hoi hoi iedereen super bedankt voor alle berichtjes.. we kijken elke dag of er berichten zijn, we vinden het geweldig!!! Dus blijf sturen.Als je een berichtje stuurt komt ie niet meteen op de site . Ik mag ze als sitebeheerder eerst bekijken (moderaten) en daarna handmatig publiceren. Op dit moment staan alle gestuurde berichten erop. Krabi op herhaling! We zijn aangekomen in Krabi, we zitten in KR Mansion (hotel). Het was een heftige reisdag. Eerst 3 uur in een overvolle bus naar Bangkok, toen met de taxi naar het vliegveld. Snel wat eten bij de Burger King (i feel bad) en daarna was het nog 1,5 uur vliegen naar Krabi. Prachtige vlucht over de limerocks, en we hebben zelfs Phuket zien liggen!! Het was hier een wolkenloze dag blijkbaar en daar konden we nog heel even van genieten vanaf de rooftop bar hier van het hotel. Morgen gaan we met de ferry naar Koh Lanta. Later!!

Een duik in de Thaise cultuur

Bericht verdwenen?
Ten eerste wilde ik even melden dat ik gisteren nog een heel bericht heb zitten maken, maar dat die blijkbaar verdwenen is? Hoop dat deze wel goed gaat
Met zijn zessen op een brommer
Onderdeel van de thaise cultuur: record stapelen op een brommer. Ook wij hebben mee mogen doen aan dit record. De familie michels, Johan en de chauffeur on two wheels..nou ja, niet helemaal. De chauffeur had een soort van zijspan gemaakt van een ijzeren plaat, een frame en daarop een dak. Rondom het frame was een bank gemaakt. Normaal vervoert ie daar denk ik minstens 10 thai op. Maar europeanen van onze omvang halen dit uiteraard niet. De bagage zat achterop een extra klep aan het frame en werd bij het voertuig gehouden met snelbinders. Die thai zijn creatief, maar ik denk niet dat de RDW deze initiatieven in de vervoersector op waarde weet te schatten:)
Apple's Guesthouse
We moesten ons op deze bijzondere wijze verplaatsen, omdat we verkast zijn naar een ander hotel. Ploy was leuk en stylish, maar niet echt geschikt voor de kinderen. We zitten nu in een bungalow aan een besloten tuin, met ' sitting area's' zoals de Lonely Planet dat dan omschrijft, en de sfeer is er 10 x beter dan in Ploy.
We yahtzeeen met een gerust gevoel vlakbij de slapende kinderen en we pluizen de Lonely Planet uit naar een mooie accommodatie op onze volgende bestemming: Ko Lanta. Het restaurant bij het Guesthouse wordt zelfs geroemd door de Thai en is inderdaad ' the best in town'.
Afdingen
Gisteren hebben we some serious shopping gedaan. Heerlijk! En hier in Kasjana Boeriii waarderen ze het het nationale gezelschapspel, onderhandelen, nog helemaal! Niks mooier voor een thai dan een spannend potje handjeklap met een farang (vreemdeling). En dat allemaal met een glimlach.
De verkoopsters wisten de maten van de heren onder ons haarfijn in te schatten en optimistische keuzes voor te kleine broeken werden vriendelijk doch beslist afgeraden. We hebben echt ingeslagen, behalve voor mij maar ik zet mijn geld op Bangkok.
Cooking Course
Vandaag hebben Johan en ik een Cooking course gedaan bij het Guesthouse. Eerst naar de markt om de ingredienten te leren herkennen, te ruiken en te proeven. Het was een feest van kleur en smaak!
Wel wreed (niet in de zin van vet cool) was dat de vissen in bakjes lagen te spartelen en op het moment dat ze hun laatste snik naderden, even weer in het water werden gegooid. Blijven ze vers, dat is de motivatie.
's Middags hebben we 6 populaire gerechten leren koken, onder andere Tom Yam soep en Pad Tai en natuurlijk de bekende curry's. Hoewel sommige erg spicy waren, erkenden we ook wel steeds meer de balans in het thaise eten. Het is heet in je mond maar wel heel smaakvol.
De cursus was geweldig om te doen. De groep waarmee we dit deden bestond vooral uit Nederlanders, en ook nog eens een stel dat ook met kinderen op reis was! We konden tussen de gerechten door ervaringen uitwisselen over o.a. hoe lang het duurt voor de kinderen een beetje gewend zijn, het bijhouden van een website (haha) en allerlei dingen die we verder met niemand kunnen delen eigenlijk. De website van dit stel, dat ook nog doorgaat naar Australie en Nieuw Zeeland, is www.deokkiesontour.nl
Hello, you want Massage?
Daarna hebben Johan en Steffan zich overgegeven aan een thaise massage. We hadden ze al eerder aan het werk gezien, die kleine thai die gewoon over de toeristen heen lopen, als massage techniek. De heren zijn vandaag goed aangepakt, ze werden zich bewust van spieren waarvan ze het bestaan niet kenden. Maar het deed hen echt goed en het is echt een aanrader als je een gecertificeerde masseuse hebt.
Even lekker Krabi
Morgen vliegen we naar Krabi, een plek waar Steffan en ik al eens geweest zijn. (naar deze plaats vond de historische busreis plaats, waarbij ik tijdens een sanitaire stop mijn husband en luggage ineens kwijt was..snif). Van hieruit kunnen we de volgende dag naar Ko Lanta. We verheugen ons enorm op het strand en de verkoeling van de zee!. Marijn en Romee zijn het stadse leven sowieso echt zat. Het lawaai, de hitte die je hier overvalt, het maakt hen moe en onrustig.
Wat voor internetmogelijkheden we daar hebben weten we niet. We proberen vanuit Krabi nog een berichtje te plaatsen en ook een postpakketje op te sturen met wat zware voorwerpen die we hier gekocht hebben. Dus pa, dat is dan de doos met die rare tekens en postzegels er op.
Hieperdepiephoera voor..
De komende tijd zijn er nogal wat dierbaren jarig. Berber is al jarig geweest (gefeliciteerd meis)
Nicky alvast gefeliciteerd en evenzo voor nichie Baukje!
Tot later!

Hitte aan de River Kwai

Hi! no speed.
Hallo allemaal, even een ander bericht dan jullie gewend zijn, vanwege het heeeeeel slome internet alhier! Dus helaas geen foto's.
Het was met het dagje wel, gisteren! Al vroeg op om ingepakt en al naar de Immigration te gaan, vlakbij het vliegveld van Chiang Mai (wat lijkt dat alweer lang geleden..). Geen succes bij dit kantoor. We moesten toch in totaal 8000 baht betalen voor verlenging van het visum voor 10 dagen en we moesten daarbij pasfoto's inleveren van ons en de kinderen, en dat in tweevoud. Laat dus maar lekker zitten, we laten het waarschijnlijk op boetes aankomen en dan moeten we 4000 baht betalen en niemand vraagt dan nog om foto's (betalen en hup, het land uit, stelletje illegalen!!)
De vijfde vlucht
Daarna vliegen van Chiang Mai naar Bangkok. Ging weer comfortabel, nu voor het eerst met een soort thaise easy-jet, ' one two go' . Beviel heel goed, we kregen zelfs nootjes en drinken. Romee en Marijn zien het karretje nu als eerste en klappen gelijk al heel enthousiast hun tafeltjes naar beneden!
Op Bangkok weer die hitte, als een wapperende handdoek in de sauna... We zouden daar in de terminal van international arrivals op Johan wachten. Een op zich kleine hal met maar 1 restaurant. Niet te missen toch? Maar mijn voorgevoel kwam uit: Johan was in geen velden op wegen te bekennen. Een terrible feeling of deja vu bekroop me wel, van die keer toen ik hem kwam halen van het vliegveld en ik ook 3 uur gewacht had.
Kansjana Boeri??
Maar gelukkig verscheen na 1,5 uur ineens zijn hoofd in mijn gezichtsveld. Joepie daar was ie!! Bleek er nog een terminal te zijn met international arrivals, waar wij in ieder geval nog nooit geland zijn maar Johan elke keer!!
Afijn na een paar fijne kippen te hebben gegeten van de KFC als feestmaal, moesten we toch maken dat we een taxi naar de busterminal kregen, om daar een bus te nemen naar Kanchanaburi.
Bij de taxistand werd ons door een koppelbaas echter gevraagd of we niet een rechtstreekse taxi naar Kanchanaburi wilden voor 1500 baht. Een afstand van ongeveer 2,5 uur, voor 30 euro! Okee, duurder dan de bus, maar toch heel comfortabel met verreisde kinderen die toch rond 8 uur echt wel in bed moeten liggen.
De chauffeur zelf was helemaal verbaasd toen we zeiden " Kanchanaburi" .. hij herhaalde echt een paar keer met grote ogen van ongeloof 'Kansjana... Boeri????" . Ja hoor, 1500 baht, rijden maar!!
Ploy guesthouse, open air shower
We hadden een kamer geboekt in Ploy Guesthouse. Schone kamers met een open air shower in een tropical garden, stond er in de Lonely Planet. Nou dat leek mij wel wat. Het is inderdaad echt prachtig, de kamers zijn thais ingericht waarbij een dik matras op een soort podium ligt, en erbij lage tafeltjes. De open air shower in een kleine privetuin bij de kamer is een ervaring op zich. 1 nadeel: als je savonds het licht aan doet heb je wel je kamer vol met muggen.. ai.
Heet heet heet
Kanchanaburi is herkenbaar warm en plakkerig, echt een stuk heter dan Chiang Mai. Een stuk lopen is er hier echt niet bij, en fietsen..nee dat doe ik hier nooit meer..We zijn vandaag met de songtaew naar de Brug over de River Kwai gegaan, daar wat gegeten en gedronken en onze voorraad nep-rolexen aangevuld ;)
Vanmiddag ons naar een superdeluxe resort laten brengen waar we in een werkelijk geweldig zwembad konden dobberen. De kinderen hadden het enorm naar hun zin. We wilden wel een kamer boeken in dat resort, voor 2 nachten, om even decadent te doen, maar ze zaten helemaal vol.
Dubio
We bekijken op dit moment of we hier langer blijven of dat we toch richting een eiland gaan. Kanchanaburi is mooi en we hebben hier nog zoveel dingen niet gezien (ondanks dat dit voor mij mijn derde bezoek is), maar toch hebben we niet echt het idee dat hier veel vertier voor de kinderen is. Ze houden zich goed, zeggen ' khap khun krap' (dankjewel), ' senkjoeoeoe' (romee) en ' sawasdie krap' en eten allerlei nieuwe gerechten. Romee is van haar diarree af gelukkig, was niet zo heftig overigens maar toch. En we smeren ze natuurlijk heel goed in.
Pay for a picture
We hebben onderhand wel wat handelsideeen opgedaan hier. We zetten Romee of Marijn gewoon ergens neer en wachten tot er mensen komen om hen op te pakken of op de foto te nemen. 1 kind op foto 100 baht, 2 kost je dan 200 baht. Als wij een foto maken van die mensen met beide kinderen, ja dat is wel de topper, daarvoor gaan we gewoon 500 baht vragen! Wegwezen!!
Vandaag kwam er een hele groep japanners om Romee heen staan en de een na de ander moest met haar op de foto. Echt heel ergerlijk. We weten ook niet wat we moeten zeggen. Het is natuurlijk geweldig dat ze haar allemaal zo mooi vinden, en Marijn trouwens ook, maar ze stelt het zelf niet echt op prijs.
Uncle Jo
De kinderen vinden het geweldig dat Johan er is. Marijn wilde echt niet zonder hem naar Kanchanaburi, hij raakte al helemaal in paniek. We zitten savonds al lekker aan de Singha en maken plannen voor Azie. Heerlijk.

Tot later allemaal, bedankt voor de berichtjes. Jullie weten niet half hoe hoog we hier van onze stoel springen als er weer ' comments' te ' moderaten' zijn!!!!
1 vonden we heel bijzonder, en dat was van de klas van Marijn. Geweldig dat jullie zo meeleven en geweldig Dirkje en Ellen, dat jullie de kinderen zo bij Marijn houden! Hij glimt van trots als we het berichtje navertellen.
Waarvandaan het volgende berichtje zal komen is voor ons en een ieder even afwachten.
Naschrift
Sorry jongens voor alle spelfouten, hopelijk zijn ze er nu uit. We hebben besloten dat we naar Ko Lanta gaan. Dat is een redelijk ontwikkeld maar toch rustig eiland waar je heerlijk kunt snorkelen en nog belangrijker: luieren.
Maandag vliegen we vanuit Bangkok naar Krabi en waarschijnlijk komen we dinsdag dan op Ko Lanta aan. Het eiland is overigens erg beschadigd door de tsunami volgens de Lonely Planet, we zijn benieuwd wat we aantreffen.
Misschien overmorgen nog een kans hier om foto's op de site te zetten. Later!