World's first elephant Hospital

Op zoek naar een bus
We wilden ons niet laten afzetten voor een tochtje naar Lampang, dus hadden we de Lonely Planet gespeld om het busstation en de goede bus te vinden. No way dat ze ons nog wat wijsmaken, wij zijn zelf wijs (tuuuuuuurlijk). We wilden absoluut naar het Elephant Camp in Lampang en niet ergens boven Chiang Mai, waar we van toeristenronselaars zulke enorm goeie verhalen over horen.. Right! Op het Arcade busstation vonden we er 1, aircondinitioned en goedkoop en snel, kortom alles wat we wilden.
Drop off
Bij het olifantenkamp werden we er uit gegooid. Er zijn langs de route geen bushaltes, je kunt gewoon een kilometerpaal of een bepaalde locatie aangeven waar je er uit wilt en de chauffeur onthoudt het voor je. Wel vertrouwen hebben natuurlijk.
Op tijd voor de show
Rond 11 uur kwamen we aan en dat was nog net op tijd voor de laatste ochtendshow. De hele omgeving was weer zo bekend, het leek net alsof ik er pas nog geweest was. Terwijl dat toch echt 2 kinderen en 6 jaar geleden is..
De show van een half uur liet ons zien dat olifanten met bomen kunnen sjouwen en rollen, dat ze Sawasdee Khaa kunnen 'zeggen' en dank je wel, dat sommige kunnen schilderen en anderen muziek kunnen maken. Ik was op zich wel onder de indruk maar ik was het wel met Steffan eens dat het toch een onnatuurlijk geheel was.
Slurfje schudden
De kinderen vonden het uiteraard wel een ' beetje enn', maar ze vonden het toch ook wel indrukwekkend, die enorme beesten zomaar binnen handbereik. We mochten zelfs een slurf geven, maar dat durfde Marijn echt niet. Hij zag ze dan wel niet, maar in zijn fantasie zaten er ook in die slurf vast scherpe tanden ofzo.
Voor Romee was het wel een vertrouwd beeld dat er een rij olifanten aan haar voorbijtrok, waarbij iedere olifant het staartje van de andere vasthield.. "Olifantje in het bos" ..
Op zoek naar het ziekenhuis
Bij de ingang hadden ze ons verteld dat we met een busje naar het Ziekenhuis gebracht konden worden. Die was opgenomen in de route. Dat bevreemdde me een beetje. De vorige keer werd ik op een olifant er naar toe gebracht en niet iedereen mocht er zomaar heen. Maar goed, er kan veel veranderen in 6 jaar.
The elephant with three legs
Hoe georganiseerd de trip naar het ziekenhuis nu ook was, men kon me niet vertellen of de olifant met de drie poten daar ook was. Men begreep bij het ziekenhuis, dat er heel anders uitzag dan in mijn herinnering, echt niet welke olifant wij bedoelden. Terwijl we toch echt op televisie hadden gezien dat hij hier in behandeling was.
Maar hee, dit is Lampang, hier begrepen ze duidelijk minder van de Engelse taal dan in Chiang Mai of Phuket. Dus toch maar steeds proberen met handen en voeten. Letterlijk. Op het laatst liep ik zelf zo'n beetje op twee armen en 1 been, om duidelijk te maken wat ik bedoelde. Rare hollanders.
Non-govermental, dus non-touristic
Uiteindelijk bleek de olifant die we zochten in een ander, tweede hospitaal te zijn dat niet werd gesteund door de Thaise regering. Het lag aan een zandweg, vlak naast het park. Ze wilden ons er wel brengen met het busje vol andere toeristen.
In het hospitaal zelf herkende ik eindelijk een aantal dingen: de kantine waar ik samen met mijn ouders een lunch kreeg van de verzorgers, en de zanderige omgeving waar de betonnen verblijven van de olifanten in lagen. Hier moest ie toch zijn!!
Op elk pad dat we insloegen stond een bord waar op stond dat dit hospitaal niet gesponsord werd en het dus moest hebben van donations van het public en organisaties. Op deze locatie, zo vlak naast het als een tierelier draaiende kamp, kon ik me wel voorstellen dat de eigenaresse dit punt wilde maken.
You are looking for Motala?
Uiteindelijk vonden we haar, de olifant met de drie poten, al zandbadend vlak naast het kantoor van het ziekenhuis. Haar naam bleek Motala te zijn. Ik werd echt helemaal emotioneel toen ik haar zag, het was zo raar. Doordat dit de tweede keer was dat ik op zoek was naar precies die ene olifant, die je eerst op je eigen Nederlandse televisie ziet, is het net alsof je ermee verbonden bent.
Marijn vond het ook heel leuk om te zien, hoewel hij wel op een afstandje bleef.
De eigenaresse die ik ook herkende van tv, kwam naar ons toe en was heel hartelijk. Ze vond het duidelijk heel bijzonder dat we naar Motala hadden gezocht en zo blij waren dat we er nu waren. Romee was vooral ook blij dat we even stil stonden in de schaduw :-)..
We hebben alle informatie in ons opgenomen en gekeken hoe het met haar ging. Ze loopt op haar kunstpoot rondjes in het kamp en dat gaat hartstikke goed. Er hing ook een reportage van haar operatie. Het was de eerste operatie bij een olifant ooit. Ze hadden zoveel verdoving nodig dat ze er 70 mensen compleet mee knockout konden spuiten..
Moe en onder de indruk
Een lid van de staf van het hospitaal bracht ons terug naar de snelweg, waar we moe en helemaal onder de indruk op een bus konden wachten naar Chiang Mai. We hebben een flinke donatie gedaan om hun werk te steunen.
Romee slaapt lekker op papa' s borst
Hoeveel ze ervan meegekregen heeft weten we niet, maar Romee was echt uitgeteld na het bezoek aan het kamp en het ziekenhuis. Ze viel op steffan's borst in slaap.

Er was een vraag over die korstjes op haar gezicht.. hmm, tja. Wij zijn een uurtje niet echt oplettend geweest voor zonnebrand. De volgende dag had ze de blaren op het gezicht staan.. Ai. Maar het trekt alweer bij.
Morgen eerst naar de douane voor de verlenging van ons visum en dan door naar het vliegveld. Johan pikken we op het vliegveld op en daarna gaan we gezamenlijk naar Kanchanaburi. Hebben we ook weer heel veel zin in!
Marijns conversaties..
Nog een klein stukje van Marijns conversaties, als uitsmijter: ' mama we spelen van wicky en die piraat, Hakar. Hoe groot is die mama? Zo groot toch , ongeveer? (handjes 30 cm van elkaar). Maar dat is op televisie he? Nou televisie is maar televisie dus wij spelen nu wel dat ie zo groot is (handjes minstens een halve meter van elkaar).."

Wegwezen!!

Watte? Bangkok?
We zouden vandaag naar Wat Phra Singh, waarbij Wat staat voor ' tempel'. Op de kaart van Chiang Mai stond achterop echter toeristische informatie over een mogelijk nog veel mooiere Wat, genaamd Phra Kaeo. Dus Steffan onderhandelen met de Songtaew chauffeur. Het duurde nogal lang voordat hij begreep waar we heen wilden. Watte? Phra Kaeo?? ooooo.. Bangkok! Die tempel staat bij het Grand Palace in de hoofdstad, in plaats van in Chiang Mai. Een thai zweet nooit, maar toen wel hoor. Dan maar naar Wat Phra Singh, das niet meer dan 10 minuutjes rijden.
Schoentjes uit en bidden maar
Bij de tempel was het een komen en gaan van bussen, songtaews en Wat al niet meer. Het is een open ruimte, waar iedereen mag komen ongeacht geloof of kleur. Ook thaise toeristen komen met hordes de tempels bekijken. Gaan dan even naar binnen om bloemen te brengen of een monnik te besprenkelen met reukwater. Heel bijzonder om mee te maken. De kinderen deden snel hun schoenen uit om erbij te horen, ze vonden het niet eens raar. In de tempel zaten mensen op hun knieen te bidden. Je voeten mag je niet laten zien aan Boedha, dat is een belediging. Dus zitten ze op hun knieen of in een zeemeerminhouding.
Monnikenhuis
Achter de tempel waren de verblijven van de monniken. Ook leerlingen liepen er rond. Jongens van hooguit een jaar of twaalf gewikkeld in gele en oranje doeken. 1 Keer in hun leven moeten ze hier een bepaalde periode in de leer bij Monniken, en dat duurt dan best wel een paar maanden. Ze zijn dan gescheiden van hun ouders. Voor veel kinderen is dit een kans om een beter bestaan op te bouwen en het is een hele eer als 1 van de kinderen de monnikenopleiding mag volgen.
Wegwezen!!
Romees favoriete uitroep alhier is ' wegwezen'. Dit roept ze tegen straathonden en katten en verder iedereen die ver uit haar buurt dient te blijven, reden onduidelijk.
Toen we bij de Wat wat gingen drinken kwam er een thais jongetje nogal enthousiast op Marijn af. Hij trok hem mee en wilde waarschijnlijk ergens spelen. Zijn ouders reageerden net als iedere thai als volgt: men pakt de fotocamera en begint plaatjes te schieten, in plaats van de opdringerige kinderen te corrigeren. Maar goed. We blijven lachen.
Marijn vond het nog wel sociaal aanvaardbaar, maar Romee vond het helemaal niks dat er met haar broertje gezeuld werd. Dus eh: ' WEGWEZEN!!' En dat wel 10 keer, maar helaas kwam de boodschap niet over.
Koopzieke ouders
Romee wordt er doodmoe van. Wil ze tussen de middag lekker een siesta houden, moeten pap en mam zonodig weer over de markt. Ze zijn helemaal koopziek! Olifantjes, draken, vazen, allemaal wegwezen!
Tja ik moet toegeven het ziet er allemaal geweldig uit en wat in de lonely planet staat is waar: het is hier allemaal een stuk goedkoper dan in Bangkok.
Soep!
Marijn wil zijn hart ook even luchten. Hij wou wel eens een keer ' gewone' soep eten. Niet die stinksoep die mama thuis en hier elke keer eet, maar gewone soep net als die hij een keer bij Harma had gegeten. Dus we bestelden clear soup met vegetables, not to spicy.
De eerste snuif zei me al genoeg: dit was geen Harma soep. Marijn helemaal teleurgesteld. Hij bedacht de volgende oplossing: als we thuis zijn moet Harma soep voor ons maken, een beetje voor Jeroen en de rest voor ons, en dan gaan we ook een kopje naar dit restaurant brengen. Dat ze maar eens snappen, wat gewone soep is!

Morgen naar het Olifantenziekenhuis! Later..

Een gevarieerde dag in Chiang Mai

De was gedaan
Jippie, de was is schoon, droog en gevouwen.. En het allermooiste is: ik heb het zelf niet gedaan!! Het eerste dat we vanmorgen deden was alle was van de afgelopen dagen verzamelen, een ' laundry service' opzoeken en de hele boel gedumpt. Kosten voor het wassen van 3 kilo was: 80 Baht, das nog geen 2 euro...Heeeeeeeeeeerlijk!
Wandelen langs Moon Muang
Dat is de backpackersstraat van Chiang Mai. Overal internet, 7-elevens, reisbureautjes en barretjes.. En na een tijdje lopen herkende ik ineens de bar, waar ik voor het eerst van mijn leven Thaise Whisky heb gedronken. Dat was 6 jaar geleden met mijn ouders. Kostte toen geloof ik 25 baht, een glas hennesee(hoe schrijf je dat) was toen 80 baht. Wij deden het met de alcohol uit de thaise whisky, smaakte prima!!
Een koud bad
We hebben zowaar een hotel MET zwembad, en 's avonds als het licht uit is en je hebt verder geen idee, dan is dat reuze aanlokkelijk. Maar we weten inmiddels beter. Het water is zo ijskoud, en ligt de hele dag beschut en in de schaduw van het hotel, dat er echt niet in te zwemmen valt. Een alternatief voor de hitte in de stad biedt het niet echt.
Tickets naar Bangkok
Het had wat voeten in aarde, maar we hebben tickets voor de vlucht op woensdag naar Bangkok. We komen daar rond 13.oo uur aan, mooie tijd om Johan dan ook op te pikken. Heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag broertje!!
We hebben geen visa geregeld, dat doen we wel op het vliegveld. Ook een trip naar Lampang regelen heeft geen zin, of tenminste: de bus is er sneller en kost ongeveer 65 baht per persoon. Op het reisbureau zeiden ze nog: daar gaan bijna geen toeristen heen. En dus vragen ze dan maar liefst 1200 baht voor een ritje. Beetje jammer.
Het vertrouwde gezicht van Ronald..
Tegen het eind van de middag wilden we naar de plek van de Nachtbazaar. Vandaar zouden we ook gemakkelijk naar de straat kunnen lopen, waar ter gelegenheid van het Chinese Nieuwjaar een parade langs zou komen, met draken enzo.
Maar eerst gingen we op bezoek bij Ronald.Mac Donald. De M van de Mac zegt Marijn altijd dat ie thuis is, daar staat de M van zijn naam zomaar ineens in Thailand, in plaats van bovenop de reclamepaal van ons industrieterrein in Winschoten....
Nou ja, dan ook maar de vertrouwde smaak proeven van hete french fries, fried chicken en de cheeseburger.
Kruip door sluip door over de nachtmarkt
We hadden nog de illusie dat we konden gaan shoppen met de kids, maar het was geen doen. Dus zijn we via de wat opener eetmarkt weggevlucht en vanaf daar naar de paradestraat
Marijn een beetje ziek..
De parade zou pas om tien uur beginnen. En Marijn was ' een beetje ziek', oftewel een beetje aan de race (wij nu allemaal). Dan toch maar huiswaarts. Maar niet voordat we ingebroken hadden bij wat leek op een genodigdenfeest voor het nieuwjaar bij een government gebouw (wat voor werd ons niet duidelijk). We hebben het op film staan. Er klonk jingplingjank muziek en er werd naar hartelust gebarbequed. Marijn en Romee zou het allemaal een (gebraden) worst zijn, ze wilden naar huis, in bad en in 1 bed.
Papa en mama weer aan de boemel
We durven het af en toe, naast het hotel even wat drinken of internetten en dan vlug weer kijken naar de kids. Ik heb ook al een cocktail op! (80 baht, is 1 euro 80)
Ze slapen nu als roosjes. Tot morgen, dan foto's en verhalen van een tempel.

Aangekomen in Chiang Mai.. mooi man!

Parijs van Thailand
We zijn net aangekomen in wat we best wel het Parijs van Thailand mogen noemen. We zijn net even stiekum het straatje hier op en neer geweest, zonder kids, maar wat een nachtleven hier!! Overal bars (vooral bedoeld voor Aussies, australiers dus) en internetcafes. In 1 bar waar we langskwamen stonden 2 verveelde thai op een tafel te dansen, met een smoelwerk..hmmm waar is die thai smile?? Maar voor de rest heerlijk hier.

Twee vluchten overleefd
Dat ging op zich harstikke goed met de twee kiddies, ze wennen al aan het vliegen!! Romee vindt het naar eigen zeggen nog wel een ' beetje ennn', maar met papas hand stevig omklemd gaat het stijgen en dalen toch heel goed.
5 dagen Chiang Mai to come
We hebben besloten hier 5 dagen te blijven, en niet nog eens een hotel te gaan zoeken in Lampang. Van hieruit is het olifantenkamp ook goed te bereiken, het ligt zelfs op de weg van Chiang Mai naar Lampang!
We proberen hier ook visa te regelen, dat kan bijvoorbeeld door een busje naar de grens te boeken, maar misschien doen we het ook wel gewoon op het vliegveld van Bangkok.
Johan komt de 1e februari pas aan dus hebben we in feite 1 dag langer dan dat we dachten.
Volgens mij gaan we ons hier prima vermaken, het lijkt echt allemaal heel gezellig en levendig hier
Pal tegenover historie
We slapen in het Top North Hotel, pal tegenover het laatste restje van het Oude Chiang Mai, de stadsmuur. Volgens de Lonely Planet uit 1800 maar volgens Steffan spiksplinternieuw :)
De kinderen slapen bij elkaar in 1 bed. Ze hebben geen extra bed meer over vanwege een aantal festivals hier in Chiang Mai: chinees Nieuwjaar en het bloemenfestival. Ze klagen niet hoor, zie hier het bewijs..
Tot later!!

Update

Berichten sturen gaat moeilijk..daarom reacties hier:
Heel erg bedankt voor jullie berichten! Hoe ik ook mijn best doe, de berichtjes die ik vanuit hotmail wil sturen naar iedereen persoonlijk komen of niet aan, of internet breekt af net voordat de mail verstuurd is. Erg frustrerend. Vooral ook omdat we jullie willen laten weten dat we alle nieuws van het thuisfront verslinden en bespreken met de kinderen.
Erna, kopen dat cafe! Super. Doe Evert-Jan maar een bod he can't refuse! Lijkt me echt te gek. Wel even vragen naar zijn motieven om te verkopen.
Baukje, Lise, we hebben even gekeken naar de plaats waar Tessa zit. Te gek. In de lonely planet staat ' island for sea hippies and backpackers'. Er is bijna niets, en iemand genaamd Pooh verzorgt daar bijvoorbeeld de post, exchange en alles.. grappig. Ik denk dat Tessa daar wel alles over kan vertellen.
Johan, heb je al meerdere mails gestuurd, laat me even weten wanneer je komt, hoe laat en waar we elkaar kunnen zien.
Hummelstee en Vossenhol, heel erg bedankt voor jullie berichtje.. Heel leuk om wat van jullie te horen. Ook Romee ontwikkelt haar taal heel snel. Ze spreekt nu in zinnen van 5 woorden en wat nog belangrijker is: ze kan zwemmen! Marijn trouwens ook, maar die dappere tweejarige van ons heeft ons wat dit betreft wel verbaasd.
Allemaal heel erg bedankt voor de berichten, ook Miriam. Met het bericht over de selfservice was ik toch ook erg blij, ondanks dat de RDW heeeeeeeeeeeeeeeeel ver weg is :)
Planning voor de komende dagen
We hebben de afgelopen dagen kalm aangedaan, alle indrukken nog even op ons laten inwerken. Er gebeuren veel kleine, nieuwe dingen, zoals Romee die voor het eerst een Salamander ziet, Marijn die echt smult van gekruide en hard gebakken kippetjes (hij stal ze zelfs van Romee haar bord), Romee die ontdekt dat als ze zich achterover gooit in het zwembad, ze blijft drijven en de wolken kan tellen..Het is eigenlijk best wel heel veel!

De komende dagen wordt het weer drukker met reizen:
Morgen: naar Chiang Mai met het vliegtuig. Eerst naar Phuket en dan doorvliegen.
In Chiang Mai blijven we 2 dagen, en op zondag de 29e gaan we per bus naar Lampang. Dit is ongeveer 2 uur rijden. In Lampang zoeken we een goed hotel met zwembad. De volgende dag, maandag, willen we dan naar het Olifantenkamp. Dat is een klein uur rijden en s avonds slapen we dan in Lampang.
Op dinsdag komt Johan vermoedelijk aan in Bangkok (nog even wachten op bevestiging). Die dag willen we een vlucht pakken van Lampang naar Bangkok. En dan door naar Kanchanaburi. We hebben dus steeds een reisdag, en dan een rustdag. We zullen zien hoe het met de kinderen gaat.
Onze prijs..
Gisteren was het dan zover, we mochten onze prijs ophalen in Patong. Patong zelf was afschuwelijk trouwens. Erg druk en om de halve minuut plukte er iemand aan de kinderen om hen te verleiden tot een ritje naar de dierentuin. Gek werden we ervan.
Het strand en de boulevard waren ernstig beschadigd door de Tsunami. Overal hingen foto's, plakaten ter nagedachtenis aan de slachtoffers en er waren overal mannen bezig met reparatiewerkzaamheden aan stoepen en gebouwen.
Een Belgisch meisje, May, had ons opgebeld over de gewonnen prijs en die heeft ons opgevangen. We hadden een indrukwekkend gesprek over haar leven. 28 jaar, weggevlucht van de stress en leegte in Belgie en nu in Thailand komen voor haar de grote veranderingen in haar leven. Het gesprek ging vooral over Toekomst, en openstaan voor dat wat de wereld te bieden heeft.
Het hotel waar we waren was poepieluxe, asociaal gewoon!
En dan de prijs.. Wat we erover kunnen zeggen is dat onze reiswensen verder in vervulling gaan! En misschien die van nog een paar mensen. Maar dat zullen we wel zien thuis.
Tot in Chiang Mai!
Blijf berichten sturen, we genieten er erg van. In Chiang Mai zal ik in een High Speed internet cafe weer foto's kunnen bijplaatsen. Opmerking op 28-1-06: Zie hier resultaat..

Verrassingen

Kata blijkt leuker dan we dachten
Vanmorgen zijn we vanwege het mindere weer (twas 'koud', 25 graden...;) weer naar Kata gegaan. Ik moest een fax sturen, anders zou ik geen kandidaat meer zijn voor de gemeenteraadsverkiezingen (tsja) en we moesten een High-speed internetverbinding zien te vinden om toch eens wat foto's te kunnen downloaden.
Kata kent twee stranden, dat wisten we al. Maar dat het ook twee centra had wisten we niet. Het andere centrum waar we nog nooit geweest waren had nog veel leukere cafe's, winkeltjes en restaurants, dus we waren helemaal blij.
Boodschappen doen in de hitte
Tegen twaalven werd het pas weer echt heet hier, en op dat moment liepen wij natuurlijk te doen wat geen thai in zijn hoofd haalt: kinderen meeslepen in je zoektocht naar nuttige zaken, zoals dat internetcafe, maar ook een geheugenkaart voor de Canon, luiers, en een spidermanpoppetje..Af en toe zaten ze met zijn tweeen in de buggy (toch gauw 30 kilo dat je voort moet zien te duwen over de nogal oneffen stoepen hier..), we hadden geen water en het was een misvatting dat het vast niet ver lopen was van het ene centrum naar het andere... Maar ja je ziet wel weer leuke dingen onderweg. Zoals een travelagency die trips naar Jame Bonds islands aanbiedt.
Een nieuwe Steve Martini
Steffan en ik houden een leeswedstrijd. Hij is bezig in de Da Vinci Code en ik verslind Steve Martini's. Ik ben begonnen met een nieuwe, 5 dagen geleden geloof ik, en toen was hij al op pagina 150 en had dus een voorsprong. Ik moest 80 bladzijden meer lezen om de wedstrijd te winnen. U spreekt nu met de winnaar. Ik heb vanmorgen een nieuwe gescoord bij het enige boekwinkeltje hier en ook hiermee ga ik alsnog op mijn sloffen winnen (grijns).
Een Hi-speed internetcafe
We vonden er 1 en ziedaar, het resultaat is zichtbaar. Op dit moment ben ik in mijn eentje in Kata achtergebleven om de site in datzelfde internetcafe verder op te leuken met beelden. We hebben nu de smaak te pakken. Steffan is terug met Marijn en Romee, per aircon taxi naar het Resort. En dat doet maar.
Een voorproefje op de souveniers
We konden het niet laten, we hebben onze rugzak alvast verzwaard met de eerste souveniers. Van het tripje naar Phi Phi, gisteren, hebben we reuze leuke kitscherige bordjes (met houders) met onze foto's er op overgehouden. Ze staan nu te pronken op de hotelkamer. Maar vanmiddag kochten we hier bij een kraampje een prachtig handgemaakt boedha relief, waar we meteen weg van waren. Helemaal ingepakt in kranten en tape, moeten de drie delen het overleven tot Winschoten..
En nog een verrassing
Maar die kwam niet hier in Kata, maar gisteravond per telefoon in onze hotelkamer.. Ik bleek een prijs te hebben gewonnen door een simpel enqueteformuliertje in te hebben gevuld. We waren helemaal door het dolle heen, het is namelijk echt een heel leuke prijs. Maar we gaan nog niet verklappen wat het is, bepaalde lezers van deze site zullen het binnen nu en 18 maanden zeker aan den lijve ondervinden. Woensdag mogen we de prijs gaan ophalen in een luxe hotel in Patong, waar we worden gefeteerd op een feestelijk ontbijt (jaja). Misschien dat we dan een tipje van de sluier oplichten.

Limerocks en bijtgrage visjes

Ineens hadden we weer haast
Want we zouden vandaag met de speedboat naar onder andere Ko Phi Phi en een mooie tocht maken langs limerocks (hoe ik dit moet vertalen weet ik niet, maar iedereen kent wel die ene beroemde bij Phuket, zo'n rots die zomaar ineens uit het water steekt..).
Dat haast hebben beviel helemaal niet, vooral de kinderen niet. We zouden om half negen opgehaald worden, maar we hadden nog maar net de broodjes uit de megatooster hier gehaald of er stond al een ongeduldige driver voor het hotel. Het was nog geen kwart over acht! Snel wat gloeiende gloeiende hete eieren naar binnen en hup in de aircon bus
Hurry op de pier
Bij de pier zat een enorme groep eigenlijk alleen op ons te wachten tot we het ontbijt naar binnen hadden gewerkt. Tja sorry hoor... Dus met volle vaart over die pier rennen, met kids, fotocamera en tas met luiers en snel naar de boot.
Op naar het eerste eiland
Maar toen we eenmaal zaten, eersteklas namelijk naast de bestuurder (met kids krijg je hier alles voor elkaar, daarom hebben we ze meegenomen), kon het genieten gaan beginnen.
We gingen eerst naar Khai eiland om te snorkelen. Een sandy beach (echt heel fijn zand, het leek net poedersuiker), limerocks all over the place en een heerlijk zonnetje. We konden daar 2 uur blijven, en ons leek dat een goed begin van de dag. Relaxt.

Steffan en zijn camera
Daar is ie het drukste mee. Voordat we ook maar 1 voet in het zand of in het heerlijke azuurblauwe water zetten, zijn er al zeker 40 shots genomen van van alles en nog wat. Maar er was ook nog van alles te doen.. visjes voeren, haaien bekijken. Dus uit die kleren, weg die camera en het water in.
Wij eten vis, dus de visjes eten ons.
Door stukjes brood te strooien in het ondiepe water hadden we al gauw een hele school geelgroene visjes om ons heen. Een prachtig gezicht. De kinderen vonden het schitterend. Toen Steffan in datzelfde water ging snorkelen, hapten ze hem echter even gretig in de benen als in het brood. Hij hield het snorkelen gauw voor gezien.

Geen hoop meer voor het koraal
Ik liet me natuurlijk niet afschrikken door onschuldige visjes, dus ik heb wel wat langer gesnorkeld daar. Echt bijzonder was het niet, omdat het koraal inmiddels al jaren overleden was. Het vissenrijk blijft boeiend. Zo kleurrijk als de vissen zijn, maar ze lijken echter met die zwijgende, versteende koraalbodem op de achtergrond als operazangers in een cellencomplex. Het klopt gewoon niet.
Eten op Ko Phi Phi
Van Khai eiland gingen we naar Ko Phi Phi. Vijf jaar geleden stond Phi Phi Lay (klein eiland) wel op ons lijstje maar hebben we het niet gedaan. Na de tsunami is het heel vreemd om in de buurt van zo'n eiland te komen. Eerst gingen we eten op Phi Phi Don (groot eiland), bij Holiday Inn. Wat hier ook gebeurd is 26 december 2004, er was echt niks meer van te zien. Een reclamefolder, zo af, zo perfect, en zo mooi.
Aapjes kijken
De middag was behoorlijk volgeboekt.. Monkey Eiland, Phi Lay Cove, Maya Bay (Leonardo here we come).. Maar eerst maar eens aapjes kijken. Het was voor het eerst in mijn leven dat ik een aapje coca cola zag drinken. Het gebeurde op Monkey Eiland.
Invasion from Phuket
Toen we aankwamen, met zijn dertigen of meer, lagen er wat mensen op het strand en de apen sprongen eromheen. Het was een strandje van niks, een meter of drie breed en misschien 40 meter lang. En op dat strand meerde dus die enorme speedboat aan, en hup de ene na de andere toerist met fotocamera sprong gretig op die aapjes af. Het was als een invasie.
Het voelt niet fijn om de natuur zo'n geweld aan te doen.. Met hordes om een aapje heen en van alle kanten werd het gefotografeerd. Af en toe werd er zelfs 1 agressief als je hem niet wat eten gaf. Ik vind het niet eens onlogisch.
Een aapje dat coca cola drinkt, dat is toch wel het toppunt van interventie! Hoe moet ik dit ooit aan Marijn en Romee uitleggen.. ze hebben met hun eigen ogen gezien wat ik nooit voor mogelijk hield.
Big business dankzij Leonardo
Sinds de film ' the Beach' is Maya Bay de hotspot in Thailand. En de regering speelt daar handig (of juist niet) op in. Zet je een voet op Maya Bay, dan kost je dat 200 baht. Of je nu een kwartier, een uur of een dag blijft, dat maakt niet uit. Dus onze gids moest ons teleurstellen, we konden alleen fotograferen en daarna zouden we ons ergens anders aan kunnen vergapen.
Ik denk dat Maya Bay vanaf het strand indrukwekkender is. Om vanaf de boot naar een stukje strand te kijken met weliswaar prachtige rotsen eromheen was een stuk minder opwindend. Ik had echt graag mijn voetstapjes over die van Leonardo heen gezet.. maar ja.
Onvergetelijke zwemervaring
Daarna gingen we op weg naar Steffan's onvergetelijke zwemervaring, op naar Phi Ley Cave. Het was een door rotsen omsloten baai zonder strand, met heerlijk zwemwater. Om zo rond te dobberen, met die torenhoge rotsen boven je, was geweldig.
Jellyfish..
Bij de laatste snorkelstop mocht ik me uitleven. Helaas weer geen mooi koraal maar prachtige vissen in het diepere water. Ook veel jellyfish (kwallen) waar ik echt schrik van had.. ik zwem zelfs met een boog om babykwallen heen.. en die zijn nog geen 2 centimeter in doorsnee. Ik zie ze dus wel! Maar wederom, het vissenrijk is prachtig om te bekijken.. je bent compleet in een andere wereld, door in het water gewoon door een bril naar beneden te kijken.
Moe en voldaan naar Phuket
De kinderen hadden het naar hun zin gehad op alle strandjes, met alle beestjes, en wij waren ook helemaal opgeladen. Wel moe, maar voldaan op de boot terug naar Phuket. Die trip duurde nu een uur, en we dommelden allemaal wel even weg. Ik moest veel terugdenken aan die ene tocht naar Ko Tao, 4 jaar geleden, toen Marijn nog in m'n buik zat. En nu zat dat kereltje zo happy op m'n schoot. Zo groot al. Super
Vertrouwd eten bij Nai Harn
De mensen van Nai Harn Seafood keken al een beetje naar ons uit.. We eten daar nu elke avond en met veel smaak. We proberen verschillende gerechten uit van de kaart en tot nu toe vonden we alles nog lekker (onder andere kip gewikkeld in bladeren en dit geheel gefrituurd..heerlijk).
Het personeel is gek op de kinderen en Marijn en Romee voelen zich er ook thuis.
Over de foto's
We hebben echt ons best gedaan om de foto's er op te zetten.. overgezet op een usb stick waarvoor er aan de achterkant van de pc toch ruimte is (als je wat stekkertjes verplaatst :)) en ook vanaf de camera proberen te downloaden. maar het lukt dus echt niet. Morgen gaan we naar een ander internetcafe en proberen het daar opnieuw... Opmerking op 23/1: het is dus gelukt.......
Over de songtaew
Wat is een songtaew? Eh tja, dat is iets wat we in Nederland niet kennen, en er is dus ook geen woord voor. Maar het is een soort van opgebouwde pickup, met een frame en een dak, en zo lijkt het dus op een busje, en er zitten aan de zijkanten twee lange banken. Ze worden hier ingezet als openbaar vervoer (in Chiang Mai heb je alleen maar songtaews, elk ritje kost 10 baht, dus 20 eurocent), maar particulieren zetten hem ook in als taxi. Je kunt ook een songtaew voor jezelf boeken, kost je wat maar dan ben je wel sneller ter plaatse (zoals ik al eerder vertelde, stelletje afzetters hier..grr).

Niks doen en plannen maken

De kinderen vermaken zich prima
We kunnen aan ze merken dat ze zich steeds beter voelen hier. Marijn slaapt inmiddels gewoon met zijn ogen dicht en Romee heeft eigenlijk helemaal nog geen problemen gehad met wat dan ook alhier.
Ze zijn allebei nog niet ziek geweest, en dat komt waarschijnlijk omdat ze hier allemaal goede slechte dingen mogen eten en drinken, zoals wittebrood, cola en chips (respectievelijk tegen diarree, infecties en vochtverlies..). Chips al om een uur of tien!!
Marijn zei, dat hij ' nooit meer naar winschoten wilde' .. maar later zei hij ' dat is maar een grapje mama!!
Hiep hier hoera Opa Ben
Denkend aan Winschoten en de huidige bewoner van ons stulpje: Hartelijk Gefeliciteerd Opa Ben met je 65 ste verjaardag. Hopelijk geen spuugtaferelen vanavond bij Arie en Silvester!.
Rust komt
We doen overdag zo'n beetje niets en dat blijkt de beste remedie tegen de stress van thuis. We voelen het nu echt over ons komen. We beginnen zelfs langzamer te lopen en maken ons nergens meer echt druk om, behalve natuurlijk om de kids.
Schrik van de golven
Zoals gisteren, toen marijn zowat verdween in een hoge golf die ons kleine mannetje compleet overspoelde.. ai. Hij was even water gaan halen in het ondiepe gedeelte, en hij zag die golf niet aankomen. Papa en mama schrokken zich helemaal rot, maar Marijn huilde enkel om zijn schelpje, die die boze golf had meegenomen...
Commotie op het strand
Gisteravond besloten we eens van de zonsondergang te genieten hier op ons ' eigen' strand. Foto's maken die de huidige screensaver van de thuispc overtreffen..Ineens stonden er allemaal mensen op het strand, een paar wilde gebaren te maken. Ze keken allemaal naar de grond. Een paar renden ineens weg, en toen weer terug. Steffan, met camera in de aanslag, ging er op af als een razende reporter :) Toen hij had gezien wat er aan de hand was riep hij Marijn, maar die piekerde er niet over om te gaan kijken.
Er was ineens een slang op het strand gekropen. Een ervaren thai daagde het beestje een beetje uit alvorens het met een zwier naar de kant te zwaaien. Ik had er niet echt fijne gedachten over, dat zo'n beest met een bijtgraag bekje (zo te zien op de foto's) zomaar ergens in het gras schuilt waar marijn en romee ook zouden kunnen lopen. Maar ja, we hebben onze gifverwijderaar in de bagage en als, dan!
Plannen voor zondag
We hebben vandaag een supertrip naar PhiPhi island geboekt voor 4000 baht.. wel duur maar we zitten in een superdeluxe speedboat, gaan langs de mooiste plekjes zo beloofde de touroperator ons en we hebben nog een lunch erbij. Over de kinderen wordt maximaal gewaakt en daarom beveelde ze ons juist dit bedrijf aan. Ze was sowieso goedkoper als de touroperator in het hotel die ons het liefste een private speedboat aan wou smeren voor 28.000 baht! Meer dan 500 euro.. humnpf.
We kunnen snorkelen daar waar Leonardo zijn voetjes heeft gewassen en de visjes voeren waar James Bond zonder oog voor natuurschoon per jetski voor zijn vijanden vluchtte.. Maar wij gaan natuurlijk wel voor die natuur, dat spreekt vanzelf :)
Marijn ontwikkelt zijn taal
Vandaag was wel het toppunt.. hij riep naar een paar Thai ' hallo armpies' .. omdat we hadden verteld dat wij toch zoveel rijker zijn dan de meeste mensen hier.
Verder moeten we hem wat remmen in zijn dominante speelgedrag..hij vertelt het liefst wat wij moeten spelen, hoe en wanneer, en doet geen moeite ons te vragen. Dus toen ik hem vertelde dat hij niet ' jullie moeten dat en dat spelen', moest zeggen maar juist ' zullen we dat en dat spelen', als een vraag, vroeg hij heel braaf even later ; mama zullen we dat en dat spelen?? Mijn vraag: wat is dat dan?

Het beloofde vervolg

Jamaica in Thailand..
Ja dat restaurant op palen met dat fantastische uitzicht was echt een klein Jamaica in Thailand. De bevolking was even kleurrijk als de vlaggen. Een overjarige hippie met roze sjaaltje en grote roze bril zag zijn bier daardoor denk ik een stuk surrealistischer? Veel beschilderde lichamen.. ik viel behoorlijk uit de toon met slechts 1 tattoo..
Overleven we de middag hier?
Er zat geen enkele structuur in de bouw van het restaurant. Her en der stonden palen, er waren stukken hout van allerlei bomen van verschillende afmetingen als dwarsverbindingen tussen gezet(als er weer es iets op instorten stond ofzo) en helemaal onderaan tegen de berghelling waren een soort houten dozen gemaakt waarvan de buitenste zijkanten open waren geklapt als ramen. Shocking, daar woonden mensen! Er hing heel huiselijk een deken en een handdoek uit het ' raam'.


Afdalen naar de spelonken van het bestaan
Het onvermijdelijke gebeurde, ik moest me losrukken van het fantastische uitzicht dat de natuur ons bood (in alle opzichten) en toch echt toiletteren. Ik had het bordje naar de verdoemenis al gezien, er leidde een trap naar beneden.. en ik had nog gehoopt dat het warme weer me van heel veel vocht zou ontdoen. Maar wat moet dat moet, dus hupakee dan maar.
De ' wc' viel me nog alleszins mee moet ik zeggen.. Het was een pot zonder bril met een emmer ernaast waarmee je de boel kon doorspoelen, of eigenlijk sneller van de berg af kon laten lopen. Maar ze hadden hun best gedaan (hier en daar was zelf iets betegeld om de indruk te geven van een hygienische natte ruimte). Toen ik klaar was gunde ik me een tour door die ondergrondse wereld. Er waren paden op meerdere hoogten tegen de berghelling gemaakt. Er was een provisorische kelder, en verschillende hokjes waar enkelen van het personeel waarschijnlijk hun nachten doorbrachten.
Wat een heerlijk leven!
Als er een comfortabel bedje zou kunnen staan, tja waarom niet? Een heerlijk leven heb je dan toch eigenlijk. Onder je werk wonen, waar je eigenlijk van ' smorgens vroeg tot 's avonds laat het leven hebt waar je jaloers op zou kunnen zijn.. Een schitterend uitzicht, het heerlijkste eten, altijd mensen die het voor je klaar kunnen maken, altijd gezelschap. Het barstte er van de creatievelingen en authentieke types, zoveel was me duidelijk.
Bomen tot de zonsondergang
De ' bar' over de hele lengte van het restaurant was nog leeg toen wij arriveerden, maar vol tegen de tijd dat de zon in de zee zou zakken. Wat een atmosfeer daar, die eeuwige beweging van de zon op de achtergrond, en die dynamiek in dat restaurant. We waren trouwens wel de enige met kinderen en in tegenstelling tot elders hadden ze nauwelijks belangstelling. Het leek mij een teken dat een ieder nog erg met zichzelf bezig was, of zichzelf erg interessant vonden in ieder geval..
Het uitzicht was spectaculair en daar kun je eigenlijk alleen maar zwijgend, diep onder de indruk van genieten.
Dinner time
Mijn excuses voor de vele berichten over het eten, ik zal het nu kort houden: fantastisch. Kinderen genoten van hun rijst met nootjes.

Afscheid van de dag
Toen we in donker in de songtaew stapten, waren de kinderen opgetogen. Hoewel we bang waren dat ze zich zouden vervelen hadden ze het blijkbaar erg naar hun zin gehad. Marijn keek af en toe ook heel stoer uit over zee, als een echte piraat in zijn kraaiennest.
We hadden alweer een geweldige dag gehad.

Hoe komt het dat je soms je berichtjes niet meteen terug kunt lezen?

Eerst moderaten dan publishen
Hoi hoi iedereen super bedankt voor alle berichtjes.. we kijken elke dag of er berichten zijn, we vinden het geweldig!!! Dus blijf sturen
Sommige sturen wel 3 of 4 keer hetzelfde berichtje dat dan niet meteen op de site verschijnt. Dat klopt. Ik mag ze als sitebeheerder eerst bekijken en daarna handmatig publiceren. Op dit moment staan alle gestuurde berichten erop.
Paar korte reacties
-Marijn heeft in het begin een paar aanpassingsmoeilijkheden gehad maar lijkt er nu overheen., Hij is nog wel veel moe en wil liever geen veranderingen aan zijn dagritme van broodje eten, strand, zwembad, douchen, broodje eten, slapen en spelen en daarna naar het zwembad of de speeltuin. Hij ligt af en toe een beetje dwars
-Bruin bruin?? Wij worden echt hartstikke zwart hier. Eerst kreeftenrood (vooral steffans neus)
-Idem, zucht... elke dag!! Heerlijk hier.

Time is running out
Bedankt iedereen nogmaals, het is echt heel waardevol om iets van thuis te lezen.

Two days, too much to tell

Een gedenkwaardig etentje, 16/1, 18.00 local time, deel I
Eindelijk echt een goed eettentje ontdekt. De laatste op de rij van uitproberen. Nai Harn seafood. We zagen de eerste avond al dat het goed vol zat. Niet voor niks. De kinderen werden hartelijk verwelkomd, al het personeel was uitgelopen om onze kinderen van dichtbij te bekijken. Op grapjes van de bediening reageerde Romee schaterlachend. Ze kregen een eigen bordje, met donald duck erop en een mooie bijpassende beker. Marijn mocht nu ook eens in een hoge kinderstoel zitten. Anders hoort ie maar steeds zo bij de groten, das ook niet altijd leuk
Fried fish met garlic and pepper
Ik durfde het hier wel aan; geef mij maar een hele vis! De kinderen wilden patatjes en morgen dan maar eens rijst. Steffan nam de pineaple surprise, gebakken rijst met van alles er door (daar zou hij spijt van krijgen, van dat van alles..) geserveerd in een uitgeholde ananas. Memories of Kanchanaburi came through our minds..
De eerste hapjes
Jubelend ontvangen. Het was perfect. Heet, heerlijk en we zaten allemaal te smullen. We vonden het een geweldig restaurant. Ik was helemaal gelukkig met mijn vis. Zo smaakt Thailand.
Bijzondere foto's op de kaart
We hadden al het gevoel dat het een speciale avond was. Dat we hier waren, uitkijkend over zee, de klammige warmte rondom ons, die heerlijke geuren prikkelend in onze neuzen.. We hadden de kaart uitvoerig bekeken en vonden foto's van de tsunami en het restaurant waar we nu zaten.
Er lag een auto overdwars in de bar. Wrakhout eromheen. Reclame van cola, Tom Tailor (dat zaakje hebben ze verderop alweer opgebouwd, maar een jaar geleden lag de inventaris van deze kledingwinkel in de keuken van Nai Harn Seafood). Ontgoochelde eigenaar ervoor. De gezichten kenden we al van een half uur geleden, de gezichten die zo bewonderend naar Romee en Marijn hadden gekeken, breeduit lachend, Sanuk!

Het is echt ongelofelijk dat dit nog maar amper een jaar geleden is gebeurd. Ik keek om me heen en ineens viel het me op dat inderdaad alles gewoon nieuw is. En alle mensen om ons heen, de straatventers, de taxichauffeurs, de bediening, misschien hadden ze allemaal wel iemand verloren in de Andaman zee.
De echte surprise
Steffan was ook diep onder de indruk. Ging met een schorre stem praten. Maar niet van emotie, van allergie! In de pineaple surprise zaten hier en daar wat garnaaltjes.. Zijn keel sloeg dicht, slokdarm trok samen en hij werd echt helemaal niet goed. Hij had alles al opgegeten, want het was gewoon lekker. Maar helaas helaas al dat heerlijke voedsel verdween in de wc. Hij greep Marijn mee en liet mij achter bij het restaurant.. ik kon slechts betalen en een paar excuses stamelen naar de verbaasde thai. We haddden zo zichtbaar genoten, dit begrepen ze niet.
Maar de volgende dag wisten ze wel dat het niet aan hen had gelegen. Steffan voelde zich weer kiplekker na een goede nachtrust en we hebben er gisteravond na een dag op het strand weer zitten smullen.
Een gedenkwaardig etentje, 18/1, 16.00- sunset
Moeders was alleen op stap geweest vanmorgen, met dochter Romee. Die spreekt inmiddels ook engels: baai baai zegt ze tegen iedereen.
Met de songtaew naar Kata, het hiernaast gelegen strand met meer winkels eromheen dan hier in Nai Harn. Had gelezen in de Lonely Planet dat ze er een boekexchange hadden en ik was inmiddels al door steve martini heen.. dus tja het was noodzaak :)
Onderweg ontdekte ik een wat in de snelheid van het voorbijscheuren wel een aardig tentje leek.. bovenop een bergtop, met blijkbaar een fantastisch uitzicht want het heette view restaurant.
We gaan voor de verrassing
Tegen vieren laadden we het gezin in een songtaew en gingen we richting view restaurant. Mijn verwachting was juist. Het was een fantastische plek, volledig gebouwd op palen, een enorm platform met langs de kant een eindeloze bank met kussentjes. Vanaf de bank konden de gasten genieten van het uitzicht over de Andaman zee, die minstens drie bergen ver reikte.. We konden de twee stranden van Kata volledig overzien.!
Jamaica, relaxed man
Er klonk jamaicaanse muziek en de kleuren die overheersten waren uiteraard geel groen en rood. De wietlucht ontbrak dan net, maar het gezelschap waarin wij ons als braaf Nederlands gezin begaven was er wel 1 van relax, take a smoke..
Nou ja dan maar een Singha! Ook lekker.
Morgen vertel ik verder......

Marijn vertelt

Aan het strand
Ik ga met papa en mama en Romee meestal vroeg naar het strand want dan is het nog niet zo warm. (het is hier nu ongeveer 27-30 graden). Het liefste maak ik een zandkasteel met papa, want die kan dat heel goed. Als je water bij het zachte zand doet, wordt het net cement. Daarmee kun je muren bouwen. In het kasteel moet ook een slaapkamer zijn voor de koning. En ook 1 voor Robin Hood. Hij slaapt daar niet maar hij gaat dan het geld stelen voor de armen.
Cola drinken
Elke dag mag ik van pap en mam 1 cola drinken. Er zit heel veel prik in. Als ik er in blaas gaat de prik er uit. De cola maakt de slechte beestjes in mijn buik dood (bacterien).
Geld geven aan de armen
Vanmorgen heb ik geld gegeven aan een arme mevrouw die onze kamers schoonmaakt. Ze doet dit elke dag voor ons en dat vind ik heel lief. Ik leek wel een beetje op Robin Hood zegt mama.
Sawadee Khap
Als je een jongen bent, zeg je Sawadee Khap. Dat betekent hallo en goedendag. Mama zegt Sawadee Kha. Vanmiddag zei ik dat tegen die lieve mevrouw die ik geld had gegeven en ze vond dat heel goed van mij .
Ik wil nog niet naar huis
Ik ben wel een beetje verdrietig dat ik Isabel moet missen, maar ik wil nog niet naar huis. Het is hier heel mooi. Ik wil iedereen in de klas de groetjes doen. En ook aan Jeroen. Die zit bij mij in de klas maar is ook mijn buurjongen natuurlijk

Marijn maakt vrienden

Een wandeling langs het strand
Bij onze zoektocht naar een geschikt eettentje kwamen we gisteren bij ' mama Food', een garagebox met wat tafeltjes en stoeltjes in het zand ervoor. De uitstraling zegt hier helaas niks over de kwaliteit van het eten. Die kan, gegeten in weliswaar een stoffige ambiance toch zoveel keer beter zijn dan de overdekte plaatsen die de naam ' restaurant' dragen (de rest noemt zichzelf 'foodshop')
Aldaar hadden Romee en Marijn al gauw volop belangstelling. De kleur van hun huid trok de aandacht en natuurlijk die lekkere koppies. Romee moet er nog steeds maar weinig van hebben. Ze begint nog net niet te brullen maar haar gezicht spreekt boekdelen over angst en afkeer.
Marijn is iets minder populair, maar gisteren werd hij door een jong meisje uitgenodigd voor een wandeling langs het strand. Er werd met hem geshowd! Natuurlijk bleef mama wel op een hoorbare en veilige afstand, want hoe lief de thai ook zijn we vertrouwen niemand onze kinderen toe. Hij vond het wel leuk. Het was een prachtig gezicht, ons kleine mannetje hand in hand met het meisje, uitkijkend over de zee, ' pratend' over de zonsondergang.
Wat gaan we doen?
Vandaag voor het eerst een beetje gespeculeerd over het tweede deel van onze tijd hier, vanaf het moment dat we het vliegtuig nemen naar Chiang Mai (27ste). Vanuit Chiang Mai kunnen we gemakkelijk naar het olifantenziekenhuis en eventueel naar Laos. Maar we zouden Laos ook kunnen laten vallen ten gunste van Kanchanaburi, waar we de komst van Johan kunnen afwachten. Het olifantenziekenhuis is een must-see, dus dat gaat sowieso door. In feite ligt Azie nog open, want we kunnen net zo makkelijk voor ons visum bij Laos de grens over als bij Maleisie. En daar lokken ons behalve de fijne stad Melakka ook een herhalingsbezoek aan de Perhentians.
We dromen alvast, terwijl we hier steeds meer genieten van de helderblauwe zee en de idyllische baai.

Allemaal even wennen

Marijn heeft slapeloze nachten
Hoe het kan weten we niet precies, maar Marijn zit sinds die ene goeie nacht waarin hij zijn ' jetlag' uitsliep, alleen nog maar rechtop in bed. Tegen de ochtend valt hij in slaap. Zijn verklaring: 'maar ik slaap met mijn ogen open hoor mama'. Right.
Vandaag, zondag, is de eerste dag dat hij een beetje te genieten is. Hij moet duidelijk erg wennen aan het andere ritme, aan andere rituelen en ook wel aan het klimaat. Over dat laatste: hij wil steeds getild worden want als ie loopt zweet ie zo en dat vindt ie niet leuk...Vandaag heeft hij echt een betere dag, na een halve nacht bij pap en mam te hebben geslapen.
Voor de beste stranduren vroeg op
Vroeg op, dat wel, en hup naar het strand voordat onze witte velletjes als dorre blaadjes verbranden en verpulveren..En vanaf 11 uur in de schaduw. Zo worden we langzaam bruin, hebben we het gezellig en er komt een soort van ritme in de dag.
Phuket town en in de songtaew
Gisteren zijn we met de songtaew (songtau), een open air busje, naar Phuket Town gegaan, maar het was een soort van public bus. Voor 30 baht per persoon in plaats van 100 baht wordt je in een slakkegang naar Phuket vervoerd. De prijzen zijn hier enorm gestegen, maar we vertikken het om in die vercommercialisering mee te gaan. Dus nee we laten ons niet in rap tempo naar Phuket vervoeren, we gaan gewoon net als de thai in het openbaar vervoer. Wat dit betreft is dit geen goed stukje thailand voor ons.
Phuket leek op alle andere thaise steden, althans het populaire winkelgedeelte. Een shopping center met welgeteld 7 winkels (wow), kapotte stoepen, druk verkeer in de straten.
We hebben onszelf verwend met 2 mooie horloges, strandspeelgoed voor de kinderen en dure luiers voor Romee.
Joepie, heet eten
Gisteren hebben we een eettentje gevonden dat per maaltijd bereid voedsel presenteert. Sunset restaurant, hier om de hoek van het Resort. Hoewel ze hier overal erg laagdunkend over mijn lievelingskostje, ricesoup, doen, was het eten dat we wel konden bestellen erg lekker. De kinderen hebben zich bezondigd aan french fries die voor thaise begrippen echt lekker was (maar wel in knoflookolie gebakken) en de wiener schnitzel die de overige (duitse) gasten tot onze schaamte ook bestelden, was goed te eten. Vandaag ga ik er de vis proberen.. ze hebben voor het restaurant nog net geen levende kreeften uitgestald en ook dat lonkt me wel.
Tafereeltjes
In de songtaew: Engelse of Duitse dikkerd met een dun thais vrouwtje, behangen met goud. Ze zwijgen de gehele rit. Vlakbij phuket ziet de dikkerd ineens een christelijke kerk. Zeldzaam hier natuurlijk. Daar moet zijn thaise mevrouwtje wel even op gewezen worden.
Op het strand: Veel oudere mensen die alleen voor hun eigen plezier topless gaan zonnen..
In het restaurant: culture-mix; fried noodle met bacon ' on top' .
Ook in het restaurant: een toerist die bij het eten zijn pet (achterstevoren) gewoon ophoudt...

Aangekomen!

We zijn er!
Wat een heerlijk gevoel. Steffan en ik hadden het allebei over ' thuiskomen'..
De vlucht
was zoals verwacht een hel. Maar we hebben het overleefd. Steffan heeft niet geslapen, ik 20 minuten, Romee 3 uur en Marijn 5 uur. Die laatste was dan ook het fitste voor de vervolgreis: nog een uurtje vliegen naar Phuket en een klein uur rijden naar het resort.
Marijn vond het vliegen overigens geweldig. Hij vermaakte zich prima en keek zijn ogen uit tijdens het opstijgen en de uitleg over de noodprocedure (stewardessendans). ' die mevrouwen gaan ons uitleggen waar het zwembad is mama en waar de speeltuin' (wijzen naar de nooddeuren waar je uitmoet als het vliegtuig in water landt en de 'glijbaan' die je dan gebruikt om naar buiten te komen...) Tja.
De kinderen waren op, maar we waren onze moeheid allemaal even vergeten toen we de laatste bocht namen naar de baai van ons resort. Wat een ongelofelijk mooi plaatje!!
Aangekomen in het paradijs
Het is nog mooier dan op de plaatjes die we al driftig verzameld hadden. Een baai, groot door de hoge uitlopers van de bergen hier, en met fijn wit zand. Het is levendig en toch rustig, met eettentjes rondom en natuurlijk de onvermijdelijke parasolletjes. Ofwel door de tsunami ofwel door de gecontroleerde toeloop van toeristen hier staan die parasolletjes allemaal ' veilig' langs de kant, ver van die ooit zo gevaarlijke zee. Hier en daar nog schade zichtbaar. Stukken van de wal afgeslagen, een enorme trap die nu ' zweeft' doordat het zand er onder weg is geslagen.
Huisje onthais
Schoon, ruim, een warme douche en goede bedden. Need i say more?
Eten onthais
Wat had ik me verheugd op de thaise ricesoup, en de chicken met cashew nuts. We hebben het allemaal inmiddels al besteld. Het smaakte goed, maar het was duidelijk niet vers klaargemaakt, en dus gewoon niet heet. We gaan op zoek naar een eettentje waar de thai zelf ook eten, want de schreeuwende borden ten spijt is dat toch nog de allerbeste reclame.
Ze hebben zich hier aangepast aan de toeristen, die met zijn allen tegelijkertijd een bord eten voor zich willen hebben. En dus kan alles niet meer vers, per maaltijd worden bereid. Stel je eens voor dat we moeten wachten!! Nou ik wacht liever langer op mijn eten dan dat het niet meer op zijn thais is klaargemaakt. Maar we houden goede moed, er zijn heel veel vissen in de zee...
De kinderen
Ze zijn nog moe, maar genieten al volop van het mooie zwembad, het eten, papa en mama en het strand. Marijn ging meteen met zijn handen in het brandingszand graven en zichzelf zo vies mogelijk maken. Eindelijk, leek hij te denken. Vies is feest.
Langzaam onthaasten en de stress kwijt
Het blijft oefenen en de eerste dagen kunnen we nog niks zeggen over het uiteindelijke resultaat.. zou steffan zijn wallen nu dan ECHT kwijtraken?? We houden het spannend.. ook omdat we hier op deze pc geen aansluiting hebben via een usb-poort kunnen we nog geen foto's downloaden..excuus.

Nog 1 nachtje slapen...

De laatste boodschapjes..
Lenzendoosjes..de NIEUWE lonely planet (jippie) waarin zelfs nog informatie over de tsunami staat! enne..luiers, crackers en van alles voor de handbagage. Ik moet toegeven, we zitten nu toch wel vol. Sorry iedereen die jaloers is en nog mee wil en alle hoop had gezet op die ene lege rugzak (gna).
Kinderen zenuwachtig
Die voelen natuurlijk al weken dat er iets staat te gebeuren. Ze zijn best wel moe en ongedurig. Maar toch allebei heel stoer hun tasje ingepakt. Romee's tas zit vol met puzzels, en in marijn's tasje huizen Robin Hood, Peter Pan, een piratenschip en allerlei vechtsuitrustingen voor de stoere mannen van 3 bij 0,5 cm.
Ingemaakt met canasten
Pa en ma konden het niet laten. Moesten ons op onze laatste avond hier in Nederland nog even vreselijk inmaken met canasten. Maar het maakt ons niet uit. Wij gaan naar Thailand, zij niet :)
Galgenmaal
Patat!! Heet en krokant gebakken. Dat gaan we missen. En nu lekker slapen en dan is het morgen zover. Tot aan de andere kant!

Hoe laat je een berichtje achter op deze site?

1. Klik onderaan een bericht van ons op het tekstwolkje of '.. comments'
2. Zet je berichtje in het veld 'leave your comment'
3. kies uit de drie opties daaronder de optie 'anonymous' zodat je geen wachtwoord hoeft in te voeren.
4. type de letters van het veld daaronder over ter verificatie (zodat wij weten dat je geen direct mailprogramma bent..). Doe dit in het veldje 'word verification'.
5. Klik op 'publish your comment' (publiceer je commentaar) of 'preview' (bekijken) en daarna op 'publish'.

De laatste dag voor vertrek

Toch nog chagrijnig
Ondanks het schitterende vooruitzicht, was ik toch nog chagrijnig de afgelopen dagen. Sorry everyone!! Vakantiestress. Huis moet schoon, voor 4 mensen inpakken enzovoort. En dan nog van iedereen afscheid willen nemen, persoonlijk en live. Maar we hebben de was nu zo goed als weg, de kamers zijn redelijk achtergelaten en tegen het dressoir aan staan 2 volle rugzakken, een kleine rugzak en een schoudertas. Ongelofelijk dat we die spullen DAAR pas weer gaan zien.. tenminste, als de reis voorspoedig gaat..
Where do we go from here
Morgen vertrekken we rond het middaguur richting Ede. Eerst bezoeken we silfje en eyal en hun pas geboren zoontje Daniel. Daarna door naar Opa en Oma, waar we nog even bij kunnen komen van de vakantiestress (is woensdag vast helemaal weg!!). Dinsdag de laatste boodschapjes doen en Richard en Marijke opzoeken. En dan woensdagmorgen richting Schiphol
De vlucht
We vertrekken om 14.25 uur met China Airlines richting Bangkok. Daar komen we donderdagmorgen 9 uur l.t. aan. Vanaf Bangkok maken we een korte vlucht naar Phuket. Rond 12 uur zijn we daar denk ik zo. En dan nog een transfer naar het Sabana Resort... Ja we zijn wel verreisd en gaar als we aankomen, maar ja, dan zitten we wel op 1 van de mooiste plekjes op aarde!!